Η σκέψη συγγραφής ενός εγχειριδίου ενορχήστρωσης απασχολούσε διαρκώς τον Νικολάι Αντρέεβιτς Ρίμσκι - Κόρσακοφ σε όλη τη διάρκεια της μουσικής του σταδιοδρομίας. Διασώθηκε ένα χοντρό τετράδιο 200 σελίδων γραμμένων με μικρά γράμματα, της περιόδου 1873-1874. Το τετράδιο αυτό περιέχει εισαγωγή για τα γενικά ζητήματα ακουστικής, την υποδιαίρεση των πνευστών οργάνων σε κατηγορίες, και, τέλος, αναλυτικές πληροφορίες για την κατασκευή και τους δακτυλισμούς φλάουτων διαφορετικών συστημάτων, όπως του όμποε, του κλαρινέτου και του κόρνου. [...]
Ο Ρώσος συνθέτης Ρίμσκι Κόρσακοφ (1844-1908) που έγραψε τη μουσική για τις "Χίλιες και μια νύχτες", καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Η γιαγιά του όμως ήταν χωριάτισσα και από αυτή έμαθε να αγαπάει τη λαϊκή μουσική. Πήρε μαθήματα πιάνου, αλλά η φιλοδοξία του ήταν να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Έτσι, μόλις έγινε δώδεκα χρονών, μπήκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της Πετρούπολης. Εξακολούθησε ωστόσο τα μαθήματα πιάνου και παρακολουθούσε συναυλίες και όπερες, γοητευμένος ιδιαίτερα από τη μουσική του Γκλίνκα. Παρ' όλο που δεν είχε σπουδάσει θεωρία, άρχισε να συνθέτει. Αξιωματικός του Ναυτικού πια, διορίστηκε καθηγητής σύνθεσης και ενορχήστρωσης στο Ωδείο της Πετρούπολης. Γρήγορα ο Ρίμσκι - Κόρσακοφ παραιτήθηκε από το Ναυτικό και αφοσιώθηκε στη μουσική, παίρνοντας μάλιστα μια θέση στην περίφημη ομάδα των πέντε (Μπαλακίρεφ, Μποροντίν, Κούι, Μουσόρφσκι, Ρίμσκι - Κόρσακοφ). Η ομάδα αυτή είχε σκοπό την ίδρυση και καθιέρωση Εθνικής Μουσικής Σχολής της Ρωσίας. Έργα του είναι τα μελοδράματα "Χιονάτη", "Ο χρυσός πετεινός", "Σάντκο", κ.α. Η συμφωνική σουίτα "Σεχραζάντ", εμπνευσμένη από τις "Χίλιες και μια νύχτες", χορογραφήθηκε από το Μίσελ Φόκιν και ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι (το 1910) με σκηνικά του διάσημου Μπάκστ. Χόρεψαν ο Νιζίνσκι και η Ταμάρα Καρσάνιβα.
