Το βιβλίο αποτελεί, σε ένα βαθμό, καρπό μιας διαπανεπιστημιακής και διακρατικής έρευνας που συντόνισε ο συγγραφέας από το 2005 ως το 2007, στο πλαίσιο της δράσης 6 ("Παρατήρηση και Καινοτομία") του ευρωπαϊκού προγράμματος "Σωκράτης".
Στόχοι της έρευνας ήταν η καλύτερη κατανόηση των στάσεων των παιδιών και εφήβων, που φοιτούν στη δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση, απέναντι σε μια ποικιλία γλωσσών διαφορετικού καθεστώτος και κύρους, η διερεύνηση των κινήτρων των μαθητών για την ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων σε καθεμία από αυτές τις γλώσσες, καθώς και η επεξεργασία προτάσεων ώστε να αμβλυνθούν οι δυσχέρειες στο δρόμο προς την πολυγλωσσία και να ευαισθητοποιηθούν διάφοροι δράστες της γλωσσικής πολιτικής και της διδασκαλίας των γλωσσών στο σχολικό πλαίσιο.
Παρουσιάζονται σημαντικές θεωρητικές συνεισφορές για τις γλωσσικές στάσεις και για τα κίνητρα εκμάθησης γλωσσών και, στη συνέχεια, αναλύονται τα αποτελέσματα της έρευνας σε δύο γεωγραφικές ζώνες της Ελλάδας, πριν συμπαρατεθούν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα άλλων ευρωπαϊκών ζωνών. Οι κύριοι άξονες των συμπερασμάτων συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις εκπαιδευτικής πολιτικής και πράξης στον τομέα της διδασκαλίας των γλωσσών.
Ο Γιώργος Ανδρουλάκης πραγματοποίησε προπτυχιακές σπουδές γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1985 ως το 1989 και μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιογλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο Paris 7 από το 1990 ως το 1995, οπότε ανακηρύχθηκε διδάκτορας για τη διατριβή του "Κοινωνιογλωσσολογική ανάλυση της εναλλαγής κωδίκων μεταξύ ελληνικής και γαλλικής γλώσσας στο Παρίσι", η οποία τιμήθηκε με τον έπαινο της εξεταστικής επιτροπής. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, έλαβε υποτροφίες από το Ι.Κ.Υ., τη Γαλλική Κυβέρνηση και τα ιδρύματα Παπαδάκη, Ωνάσειο και Βαρδινογιάννειο. Δίδαξε γλωσσολογία, κοινωνιογλωσσολογία και διδακτική της γλώσσας στα Πανεπιστήμια Paris 7, Θεσσαλίας και Αιγαίου, με συμβάσεις από το 1994 ως το 2000, ενώ έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στα γαλλικά Πανεπιστήμια Caen και Maine. Το 2000 εξελέγη Λέκτορας στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 2004 Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες επιστημονικές εργασίες σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους με κριτές, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, στα πεδία της κοινωνιογλωσσολογίας και της διδακτικής της γλώσσας, και έχει συγγράψει πέντε τόμους διδακτικού υλικού στο Ε.Α.Π. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εστιάζονται ιδιαίτερα σε ζητήματα επαφής γλωσσών, στάσεων απέναντι στη γλώσσα και γλωσσικής πολιτικής, στην ανάλυση του αθλητικού και διαφημιστικού λόγου και στη διδακτική της γλώσσας με βάση επικοινωνιακές δραστηριότητες. Υπήρξε υπεύθυνος τριών ερευνητικών προγραμμάτων ευρωπαϊκής συνεργασίας για τη διδακτική της γλώσσας και έχει μετακληθεί επανειλημμένως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Σύγχρονων Γλωσσών ως εμπειρογνώμονας και αξιολογητής γλωσσικών δράσεων και προγραμμάτων.
