Ποια είναι η πρωτογενής αιτία που γεννά την αχαλιναγώγητη και άμετρη συμπεριφορά του σύγχρονου ατόμου; Πώς αναπαράγεται η κοινωνική συμπεριφορά του εαυτούλη και ποια βασικά μέσα χρησιμοποιούνται γι’ αυτό το σκοπό; Πώς γεννήθηκε και ευδοκίμησε ο πυρήνας των ιδεών της θεωρίας του ατομικού οφέλους; Πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί η διέξοδος από τα σύγχρονα δεσμά της ανθρώπινης φύσης; Ποιες θα είναι οι ατομικές ευθύνες και ποιες οι συλλογικές ευθύνες σε μια κοινωνία μεσότητας, και πού αυτές οδηγούν; Υπάρχει ένας αιώνιος και σταθερός ηθικός δρόμος αρχών και αξιών που κατευθύνει τη συμπεριφορά της ανθρώπινης φύσης προς την απελευθέρωση από τα δεσμά της ή μήπως η πορεία αυτού του δρόμου προσδιορίζεται από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες; Κατά τον αρχαίο Δημόκριτο «σκοπός της ζωής είναι η ευεστώ (ευθυμία), όχι όμως η ταυτιζόμενη με την ηδονή, αλλά εκείνη κατά την οποία η ψυχή διάγει με γαλήνη και σταθερότητα που δεν ταράσσεται από κανένα φόβο, δεισιδαιμονία ή άλλο πάθος». Ποιοι είναι, λοιπόν, οι δρόμοι που οδηγούν σε αυτήν;
