Οι ελεγείες της ανατολής

«Γεωγραφία της θλίψης»:
Τα καράβια μου όλα φύγανε, σε θάλασσες άγνωστες.
Ανατολικός άνεμος· της καρδιάς.
Δυτικός άνεμος· των λόγων.
Στη μέση ορθώνονται τα σκοτεινά βουνά: Ερμών, Μερών, Θαβώρ.
Αλλά, γιατί η «πολιτισμένη» Δύση να αγνοεί,
και η θυμωμένη Ανατολή να μην καταλαβαίνει;
Τα καράβια μου όλα φύγανε -
Και οι θάλασσες έμειναν άγνωστες.
Άγνωστα τα λιμάνια.
Και οι φίλοι; Θρυλούμενοι.
Το φως και οι λαχτάρες βέβαια
θα έρχονται ακαταπαύστως.
Θα έρχονται από εσένα,
ω! ανεξάντλητη και ανερμήνευτη Ανατολή.
Επειδή και γιατί, οι χθεσινές
είναι οι αυριανές, παντοτινές μας συμφορές