Αυτό το κείμενο επιθυμεί να παρουσιάσει τα κεντρικά και θεμελιώδη προβλήματα που εξακολουθούν να αγνοούνται ή να ξεχνιούνται στην εκπαίδευση.
Προτείνει εφτά "θεμελιώδεις" γνώσεις με τις οποίες η μελλοντική παιδεία θα πρέπει να ασχοληθεί, σε όλες τις κοινωνίες, και σε όλους τους πολιτισμούς, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς, σύμφωνα με τον ιδιαίτερο τρόπο και με τους ιδιαίτερους κανόνες της κάθε κοινωνίας και του κάθε πολιτισμού.
Ο Εντγκάρ Μορέν, διευθυντής ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) της Γαλλίας, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πολιτισμού (EOC), έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος του έργου του στα προβλήματα μιας σωστά θεμελιωμένης γνώσης. Εδώ, μετά από πρόσκληση της UNESCO, διατυπώνει τις ιδέες του για την παιδεία του μέλλοντος σε σχέση με τη "μεταρρύθμιση της σκέψης" που κρίνει αναγκαία και επείγουσα. "Αυτό το κείμενο αντιπροσωπεύει μια σύνθεση όλης μου της σκέψης πάνω στην παιδεία", λέει ο ίδιος.
Ένα κείμενο που διεγείρει τη συζήτηση σχετικά με το πώς η παιδεία μπορεί και πρέπει να ενεργήσει σαν δύναμη του μέλλοντος και προωθεί μια διεπιστημονική προοπτική απέναντι στη μεγάλη πρόκληση για ένα "βιώσιμο μέλλον".
Ο Εντγκάρ Μορέν (Edgar Morin), Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) της Γαλλίας, γεννήθηκε το 1921 στο Παρίσι από γονείς που ανήκαν στην εβραϊκή μεσογειακή διασπορά και είχαν ζήσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Αργότερα (1951) διαγράφηκε από το Γαλλικό Κ.Κ. και έγινε ένας διεισδυτικός και οξύς κριτικός του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Αφιερώθηκε έκτοτε στην επιστημονική και τη συγγραφική εργασία του, παραμένοντας πολιτικά αυτόνομος στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνοντας πάντα το παρόν με την κριτική του στάση απέναντι στα "μεγάλα γεγονότα" του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Το 1957 ίδρυσε μαζί με τον Κώστα Αξελό και άλλους το περιοδικό "Arguments". Έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα τα ακόλουθα έργα του Εντγκάρ Μορέν: "Οι σταρ" (Παϊρίδης, χ.χ.), "Αφήνοντας τον εικοστό αιώνα" (Ροές, 1987), "Να σκεφτούμε την Ευρώπη" (Εξάντας, 1991), "Γη-πατρίδα" (Οδυσσέας, 1993), "Έρωτας-ποίηση-σοφία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997), "Μια πολιτική πολιτισμού" (Νέα Σύνορα, 1998), "Κοινωνιολογία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1998), "Τα δαιμόνιά μου" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1999), "Το καλοφτιαγμένο κεφάλι" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000), "Η ανθρώπινη φύση: το χαμένο παράδειγμα" (Εναλλακτικές εκδόσεις, 2000), "Η Μέθοδος: 3. Η γνώση της γνώσης" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2001). Άλλα έργα του: "L' homme et la mort" (1951), "Autocritique" (1959), "L' esprit du temps" (1962-1976), "Le vif du sujet" (1969), "La methode 5 τόμοι" (1977-1991) κ.λπ.
