Λέγεται ότι στην κορυφή των Λευκών Καρπαθίων κάποιες γυναίκες είχαν καταφέρει να διαφυλάξουν και να μεταφέρουν από γενιά σε γενιά τη χαμένη για αιώνες γνώση και διαίσθηση. Τις αποκαλούν θεές επειδή είναι σε θέση να θεραπεύουν ή να προβλέπουν το μέλλον, αν και δεν φρόντισαν για το δικό τους.
H Ντόρα είναι η τελευταία θεά. Δεν μπορεί να αποδεχτεί τον οπισθοδρομικό τρόπο ζωής αυτών των γυναικών και ούτε θέλει να διαβάζει στην τελετουργία με το λιωμένο κερί το μέλλον όσων την επισκέπτονται, όπως έκανε η θεία της Τερέζιε Σουρμένοβα. Όλα αλλάζουν όμως όταν συνειδητοποιεί ότι οι δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει μέχρι τότε -ο εγκλεισμός της σε οικοτροφείο, καθώς και η νοσηλεία της θείας της σε άσυλο- ήταν μέρος ενός προσεκτικά επεξεργασμένου σχεδίου.
Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στο Υπουργείο Εσωτερικών της Τσεχικής Δημοκρατίας υπάρχει ένας φάκελος που περιμένει να τον ανακαλύψουν· περιλαμβάνει ορισμένα έγγραφα της Αστυνομίας σχετικά με έναν εχθρό του κράτους, τη Σουρμένοβα, θεία της Ντόρα. Έτσι η δύσπιστη Ντόρα ανακαλύπτει λεπτομέρειες από την άγνωστη μέχρι τότε μοίρα της οικογένειάς της, αλλά και των άλλων θεών.
H Katerina Tuckova (Κατερζίνα Τούτσκοβα) γεννήθηκε στο Μπρνο της Τσεχίας το 1980. Είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Σπούδασε Τσέχικη Φιλολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Masaryk στο Μπρνο. Το 2006 έκανε την πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση με το μυθιστόρημα "Montespaniada". Ακολούθησε το έργο "Vyhnani Gerty Schnirch" (2009), το οποίο της χάρισε υποψηφιότητα για τα βραβεία Magnesia Literature Award 2010, Josef Skvorecky Award για Τσέχους συγγραφείς και Jiri Orten Award για συγγραφείς κάτω των τριάντα πέντε ετών. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, "Οι θεές της Ζίτκοβα" (2012), είναι αποτέλεσμα σκληρής αρχειακής έρευνας, αλλά και προσωπικών συνεντεύξεων που πήρε η συγγραφέας.
