"Η αυτοκυριαρχία του επέστρεψε. Τα μάτια του δεν ικέτευαν πια. Κοίταξε στα ίσια τον ανακριτή Χ. Με δύναμη. Τα δυο βλέμματα διασταυρώθηκαν τότε. Σαν δυο σπαθιά. Η ματιά ενός ανθρωπόμορφου κτήνους με τη γενναία ματιά ενός νέου των ντε Βιτ. Το κτήνος φρύαξε με αυτό το σπαθάτο βλέμμα.
- Όχι, είπε ο νέος. Όχι δεν θα ομολογήσω αυτά τα αίσχη. Ποτέ.
- Τι λες, ρε αλήτη, είπε ο Χ, και νομίζεις πως θα σε λυπηθώ; Έλα, πρόσθεσε. Μην είσαι ηλίθιος. Καλά τα πήγες. Γονάτισες μπροστά μου. Αυτό μ' αρέσει. Άντε υπόγραψε να τελειώνουμε.
- Γονάτισα μπροστά στο Θεό, είπε ο δύστυχος νέος. Που νόμιζα πως έπλασε τους ανθρώπους. Κι εσάς μαζί. Μα έκανα λάθος. Ακόμα και τα θηρία έχουν λίγο έλεος στη ψυχή τους.
- Ναι, είπε ο Χ σκληρά. Λάθος έκανες. Εγώ δεν έχω έλεος. Άρα δεν είμαι εγώ θηρίο"
Οι Κήρες, οι Ψυχές, των Λεόντων. Η υπέροχη αναβίωση μιας χρυσής εποχής, της Ολλανδικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας του 17ου αιώνα, μιας δημοκρατίας που για πρώτη φορά εισήγαγε κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη και που είχε τραγικό τέλος.
Η ιστορία και το μαρτύριο των αρχιτεκτόνων της, των αδερφών ντε Βιτ και των δημοκρατών οπαδών τους, μέσα από την μεταφυσική ματιά ενός σύγχρονου ανθρώπου που η μνήμη της ψυχής του αφυπνίζεται και θυμάται μια ζωή στον Ολλανδικό Χρυσό Αιώνα συνειδητοποιώντας πως κανένας αγώνας, καμιά θυσία δεν πάει χαμένη.
Ωραίες κινηματογραφικές εικόνες και διάλογοι. Μια ώριμη, ελλειπτική, μοντέρνα γραφή. Μεγάλες μορφές της ώριμης Αναγέννησης όπως οι αδελφοί ντε Βιτ, ο Μολιέρος, ο Ρεμπραντ, ο ανατόμος καθηγητής Τουλπ, ο Λουδοβίκος 14ος, ο Γουλιέλμος της Οράγγης , ο φιλόσοφος Σπινόζα...
Πόλεις και πρόσωπα τόσο του 17ου όσο και του 20ου αιώνα και του σήμερα. Χάγη, Παρίσι, Λονδίνο, Αθήνα, Νέα Υόρκη... με τη συνοδευτική μελωδία από μεγάλους ποιητές...
Μεγάλες προσωπικότητες που έμειναν στην Ιστορία αλλά και ο αγώνας των καθημερινών ανθρώπων που τους στήριξαν. Στις πιο ηρωικές αλλά και στις πιο ανθρώπινες στιγμές της ζωής τους, στιγμές γλυκές και χαρούμενες αλλά και σπαρακτικές και τρομερές.
Θυελλώδεις σελίδες της Ιστορίας ιδωμένες μέσα από τα μάτια μιας ψυχής με λιονταρίσια δύναμη που ξυπνάει πίνοντας από την πηγή της Μνήμης της Αρχαίας Ελληνικής Μυσταγωγίας. Και με τη δύναμη αυτής της μυστηριακής αφύπνισης διασχίζει τις διαφορετικές χρονικές περιόδους, πάντα σαν ένας σύγχρονος ενεργός πολίτης, ένας αιώνια αγωνιζόμενος άνθρωπος στις αμείλικτες δίνες του Χρόνου και της Ιστορίας.
Ο μεγάλος ποιητής Χικμέτ λέει "ό,τι κι αν είναι τ' άστρα εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα το πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι ένας άνθρωπος που τώρα αλυσοδένουνε". Έτσι η Ντίνα Ρίτσου είναι η παρέα αυτού του Άγγλου σκυλάκου που βγάζει τη γλώσσα του σε τύραννους και τυραννίσκους. Είναι γιατρός κυτταρολόγος (η συγγραφέας όχι ο σκυλάκος).
Η Κωνσταντίνα Ρίτσου είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου με μεγάλη εμπειρία στο Θέατρο σαν ηθοποιός, μεταφραστής, σκηνοθέτης. Έχει ασχοληθεί κυρίως με Σαίξπηρ και ελληνικές τραγωδίες. Έχει σκηνοθετήσει Ίωνα, Ιππόλυτο, Άλκηστη του Ευριπίδη, "Μορφές αρχάιας τραγωδίας" (σύνθεση πάνω στην Ορέστεια και την Ηλέκτρα του Σοφοκλή), "Αναζητώντας τον Ουίλιαμ" (σύνθεση και μετάφραση έργων του Σαίξπηρ), "Καβαλάρηδες της Θάλασσας" του Συνγκ, "Μίλα μου σαν τη Βροχή" του Τ. Ουίλιαμς, "Πανηγύρι" του Κοκτώ, τις "Αγνοούμενες" της Ρεζά ντε Βετ και άλλα. Σε αυτά συμμετείχε και ως ηθοποιός και έχει δικό της θεατράκι στην Κυψέλη, το "Atelier Πάρνηθος 29". Εκεί ανέβασε το "Πέρασμα" της μεγάλης Νοτιοαφρικανής δραματουργού Ρεζα ντε Βετ (σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασίου) καθώς και τις "Αγνοούμενες" σε σκηνοθεσία δική της.
Τα δυο έργα της ντε Βετ, "Αγνοούμενες" και "Πέρασμα", εκδόθηκαν σε μετάφρασή της από τις εκδόσεις Ηριδανός.
Πρόσφατα έχει συνθέσει το κείμενο της Medee Furieuse, σύνθεση από Μήδεια Ευριπίδη και Σενέκα μαζί με Όπερα, που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασίου από το Petit Opera du Monde. Εκεί έπαιξε Μήδεια, Ιάσονα και Αγγελιαφόρο, έτσι αποφάσισε ο σκηνοθέτης. Ο ρόλος όμως που την ξεκουράζει είναι να παίζει με αυτόν τον σκυλάκο, λιονταράκο, που βγάζει γλώσσα σε κάθε κακό και τύραννο...
