Αφορμή στάθηκε το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας". Μπαίνοντας στην ηλικία της εφηβείας, μάθαμε από ψυχολόγους και ψυχαναλυτές για τη σχέση και τους συμβολισμούς αυτού του παραμυθιού με το ξύπνημα της λίμπιντο ή του σεξουαλικού ενστίκτου μας.
Όλο αυτό το κόκκινο που κυριαρχεί στο παιδικό παραμύθι, εξοικειώνει το κορίτσι με το πρώτο αίμα που θα κυλήσει στο εσώρουχο του. Το αρσενικό κρατά μέσα στο ίδιο παραμύθι τους ρόλους του κυνηγού και του κακού λύκου.
Ο λύκος δεν έφαγε τη γιαγιά, ούτε την Κοκκινοσκουφίτσα. Αντιθέτως, η γιαγιά και η Κοκκινοσκουφίτσα έφαγαν λάχανο τον λύκο. Μια παράμετρος αυτής της θεωρίας θέλει και την υποστήριξη του κυνηγού ή των κυνηγών στα δρώμενα εις βάρος του λύκου.
Ο Παναγιώτης Μέντης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη, και από το 1976 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με τους θιάσους: Αλίκης Βουγιουκλάκη, Θύμιου Καρακατσάνη, "Προσκήνιο" του Αλέξη Σολομού, Θέατρο Πειραιά-Εξαρχείων, Αλέκου Αλεξανδράκη-Νόνικας Γαληνέα, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Στοά, και τα ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, Κομοτηνής, Κέρκυρας.
Ως συγγραφέας έχει βραβευθεί δύο φορές με κρατικό βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, για τα θεατρικά του έργα: "Playmobil" το 1989, και "Άννα, είπα!" το 1994.
Το 1997 βραβεύτηκε με τιμητική διάκριση από το Ίδρυμα Ωνάση, στον πρώτο Διεθνή Πολιτισμικό Διαγωνισμό του Ιδρύματος για συγγραφή θεατρικού έργου, για το θεατρικό του έργο "Save". Το 2001, στο δεύτερο Διεθνή Πολιτισμικό Διαγωνισμό του Ιδρύματος Ωνάση, τιμήθηκε με το τρίτο διεθνές βραβείο για το θεατρικό έργο "Ξένοι", που παρουσιάστηκε από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Μη Διαθέσιμο
