Οι λέξεις της σιωπής

"ΑΚΟΥΣΑΤΕ; Είναι ο ήχος του κόσμου σας που καταρρέει. Είναι ο ήχος του δικού μας που αναδύεται." Μ' αυτά τα λόγια, ο EZLN κάνει τη σιωπή του να αντηχήσει ξανά και εκκωφαντικά, αμέσως μετά τη μεγαλύτερη ειρηνική κινητοποίηση στην ιστορία του. Επανεμφανίζεται δυναμικά, απροσδόκητα και οργανωμένα όπως πάντα, σε τόπους και χρόνους διαφορετικούς από αυτούς που ορίζει η εξουσία του χρήματος, του θεάματος και του θανάτου. "Στις 21 Δεκεμβρίου 2012, τα ξημερώματα, δεκάδες χιλιάδες ιθαγενείς Ζαπατίστας κινητοποιηθήκαμε και καταλάβαμε, ειρηνικά και σιωπηλά, πέντε κεντρικούς δήμους της νοτιοανατολικής μεξικανικής πολιτείας Τσιάπας. Στις πόλεις Παλένκε, Αλταμιράνο, Λας Μαργαρίτας, Οκοσίνγκο και Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, σας κοιτάξαμε και κοιτάξαμε τον εαυτό μας σιωπηλά". Περίπου 50.000 Ζαπατίστας, άντρες, γυναίκες και παιδιά, πενήντα χιλιάδες "αρχηγοί", όπως λένε, αφού όλες και όλοι διοικούν, επαναλαμβάνουν την χιλιετή κραυγή "Φτάνει πια!" και θυμίζουν τη στρατιωτική μάχη της 1ης Ιανουαρίου 1994, αυτή τη φορά με ένα αθόρυβο, φιδωτό ποτάμι εξεγερμένων ιθαγενών που εισβάλλουν με ορμή στις ίδιες πόλεις που είχαν κατακτήσει είκοσι χρόνια πριν με "φωτιά και αίμα". Καλύπτουν τα πρόσωπά τους για να γίνουν ορατοί και διαδηλώνουν σιωπηλοί για να εισακουστούν, να επικοινωνήσουν τη θέλησή τους να παραμείνουν ανυπότακτοι και ανεξούσιοι. Φτάνοντας στις πλατείες, φτιάχνουν πρόχειρες ξύλινες εξέδρες και, καθώς ανεβοκατεβαίνουν με γρήγορο βηματισμό τα σκαλιά, υψώνουν την αριστερή γροθιά τους, στρέφουν το βλέμμα τους προς τα κάτω και κοιτάζουν τις δεκάδες χιλιάδες των συντρόφων και συντροφισσών τους, κοιτάζουν εντός τους, λέγοντας χωρίς να μιλάνε: "είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ".