Ο Βέρνερ Χέλβιγκ (Werner Helwig) γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου, 1905, στο Βερολίνο. Μετά την ολοκλήρωση του δημοτικού σχολείου και μιας εκπαίδευσης στη γεωπονία στο Πάρχιμ του Μέκλενμπουργκ, ο δεκαεφτάχρονος πήγε στο Αμβούργο, όπου προσχώρησε στην οργάνωση του Βάντερφογκελ, που διοργάνωνε πεζοπορίες.
Μεταξύ του 1923 και του 1933 έκανε πολυάριθμα ταξίδια στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Καθοριστική ήταν γι' αυτόν η ενασχόλησή του με συγγραφείς όπως οι Ντόιμπλερ, Μόμπερτ και Χαννς Ηέννι Γιάνν. Δημιουργεί τα πρώτα του ποιήματα, μπαλάντες και τραγούδια, όπως και μεταφράσεις Ιαπωνικής Ποίησης.
Όταν οι εθνικοσοσιαλιστές ανέλαβαν την εξουσία, έφυγε από τη Γερμανία και κατευθύνθηκε προς την νότια Ευρώπη. Εκτός από τη Σικελία, στην οποία αφιέρωσε την πρώτη του μεγάλη πεζογραφική δημιουργία, "Die Atna-Ballade" (1934), αγάπησε ιδιαίτερα και την Ελλάδα, την οποία γνώρισε σε τρία ταξίδια του μεταξύ 1935 και 1938. Τα ταξίδια του αυτά τον οδήγησαν στο όρος του Πηλίου, στο Αιγαίο πάνω σε καράβι και στο Ιόνιο.
Ήδη, το 1935, άρχισε να δημιουργεί το μυθιστόρημα "Οι ληστές του βυθού", το οποίο εκδόθηκε τελικά το 1939. Τα χρόνια κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά τον πόλεμο, τα πέρασε εξόριστος στο Λίχτενσταϊν. Μέχρι το 1950, δημιούργησε εκεί πολλά έργα, τα οποία πραγματεύονται κυρίως τις εμπειρίες του στα προπολεμικά χρόνια, όπως "Im Dickicht des Pelion" (1941), "Gegenwind" (1945), "Islandisches Kajutenbuch" (1950).
Το 1951, ο Βέρνερ Χέλβιγκ μετακόμισε στη Γενεύη. Κατά τη διάρκεια των ακόλουθων δεκαετιών εργάστηκε ως κριτικός και αρθρογράφησε σε πολυάριθμες γερμανικές και ελβετικές εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα, δημιούργησε μυθιστορήματα, παραμύθια, διηγήματα και ποίηση.
Τα τελευταία έργα του ήταν τα "Capri. Magische Insel" (1973), "Totenklage" (1984) και "Letzte Gedichte" (1985). Στις 4 Φεβρουαρίου, 1985, ο Βέρνερ Χέλβιγκ απεβίωσε στη Γενεύη.
