Ξανά μια λέξη για εκείνους που θρηνούν.
Δεν υπάρχει θάνατος.
Δεν υπάρχει νεκρός.
Εκείνοι τους οποίους αγαπήσαμε και μας αγαπήσανε, σε υπακοή στο μεγάλο νόμο της εξέλιξης, απλά προχωρήσανε σε ένα καινούριο πεδίο της ύπαρξης.
Τα μάτια μας δεν τους βλέπουν πια, τα χέρια μας και τα χείλη μας δεν τους ακουμπούν πια, αλλά τα μάτια τους μας κοιτάζουν και τα χέρια τους μας αγγίζουν, παρόλο που δεν τους αισθανόμαστε.
Περπατούν μαζί μας, γνωρίζουν τις δοκιμασίες μας, μας βοηθούν με τις πνευματικές τους εισηγήσεις, και μας ανακουφίζουν με τρυφερές, σκέψεις αγάπης.
Εκείνοι που έζησαν στο Αιθερικό ή Νοητικό επίπεδο δεν είναι λιγότερο πραγματικοί από εκείνους που περπατώ μαζί τους, από μέρα σε μέρα.
