[...] Το βιβλίο λοιπόν συνυφαίνεται από την παλίνδρομη κίνηση που περιγράφουν οι επάλληλες συμβολικές αντιθέσεις, όσες ενεργοποιούνται γύρω από το επίμαχο αντικείμενο "λογοτεχνία" : η άσκηση και η απόλαυση, η ασκητεία και η συμμετοχή, η αποχή και η ελευθεριότητα, η αναδίπλωση και η εκδίπλωση, η άρνηση και η αποδοχή, με την προϋπόθεση ότι από τα ζεύγη αυτά δεν θα αφαιρεθεί ο αφανής αλλά αναγκαίος τρίτος όρος, που είναι και ο κατεξοχήν μεταβατικός - η ειρωνεία. Αυτήν, όσο περνούν τα χρόνια, την ακούω να συνδιαλέγεται όλο και βαθύτερα με εκείνη την αμετάθετη αίσθηση της ματαιότητας που εγκαθίσταται κάποτε μέσα μας, επιτελώντας χρέη οικοδέσποινας για κάθε νέα ιδέα που πρέπει να υποδεχτούμε. Το μόνο που μπορώ να πω τελικά υπέρ της ανά χείρας έκδοσης είναι η ελπίδα μου ότι θα χρησιμεύσει, έστω και λίγο, σε όσους διανύουν τη δική τους μαθητεία, ώστε να πραγματοποιήσουν, όταν έρθει η ώρα, και τη δική τους έξοδο με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Αυτό θα ήταν ήδη πολύ.
Διονύσης Καψάλης, Μάρτιος 2000
