Πολλοί πιστεύουν ότι ξέρουν πώς πρέπει να είναι μια σοσιαλιστική κοινωνία, ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πώς είναι στην πραγματικότητα αυτές οι κοινωνίες.
Στο παρόν βιβλίο, ο συγγραφέας επιχειρεί μια καθαρά ιστορική ανάλυση και μια μελέτη των δομών πέντε κοινωνιών που πραγματοποίησαν την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής μέσω της κρατικοποίησής τους.
Πρόκειται για την Σοβιετική Ένωση, που υπήρξε το πρότυπο της πλειονότητας των κομμουνιστικών χωρών, για την Γιουγκοσλαβία που πειραματίστηκε με την αυτοδιαχείριση, για την Τσεχοσλοβακία της "Άνοιξης" του '68, για την Κίνα της "Πολιτιστικής Επανάστασης" και για την Κούβα που προσπάθησε να καταργήσει τις "εμπορευματικές σχέσεις".
Ο Μαρτινέ, με απαράμιλλη διαύγεια, αναλύει και συγκρίνει τις πέντε αυτές παραλλαγές πρακτικής εφαρμογής του μαρξισμού, επισημαίνοντας τις στρεβλώσεις τους καθώς επίσης και τις αντιφάσεις τους εν σχέσει προς το κομμουνιστικό ιδεώδες.
Ο Ζιλ Μαρτινέ είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός αγωνιστής. Στα χρόνια της κατοχής της Γαλλίας από τους ναζί ήταν συνεργάτης της παράνομης εφημερίδας "L'Insurge" ("Ο Επαναστάτης"), ενώ αργότερα υπήρξε διαδοχικά αρχισυντάκτης του πρακτορείου France-Presse και διευθυντής του France-Observateur, διετέλεσε δε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Nouvel Observateur. Την εποχή του Λαϊκού Μετώπου ήταν καθοδηγητής της ομάδας των κομμουνιστών σπουδαστών του Παρισιού, αλλά στα τέλη του 1938 αποχώρησε από το Κομμουνιστικό Κόμμα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις Δίκες της Μόσχας. Από το 1960 μέχρι το 1967 ήταν ένας από τους εμψυχωτές του PSU (Ενωτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος), του μόνου κόμματος που υποστήριξε επίσημα την εξέγερση του Μάη του '68. Τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Ο Μαρξισμός του Καιρού μας" (1962), "Η Κατάκτηση της Εξουσίας" (1968) και "Οι Πέντε Κομμουνισμοί" (1971).
