Γερμανία. Μάης του 1943. Ο Βέρνερ Χολτ, 16χρονος τότε, και οι συνομήλικοί του περιμένουν πώς και πώς να πάνε στον πόλεμο, να βιώσουν τη μεγάλη περιπέτεια, να γίνουν ήρωες... "Τα τεθωρακισμένα είναι καλά. Φαντάζομαι όταν ορμάς μέσα στη φωτιά και γύρω σου πέφτουν οι οβίδες και μετά η μονομαχία τεθωρακισμένου εναντίον τεθωρακισμένου..."
Γερμανία. Απρίλης του 1945. Ο πόλεμος φτάνει στο τέλος του. Καν τι έχει συμβεί στον Βέρνερ Χολτ; "Την αναζήτησα την... περιπέτεια... Τώρα δεν επιτρέπεται να κλαψουρίζω, ούτε να παραπονιέμαι, ακόμα και αν έρθει η σειρά μου. Το 'χα φανταστεί διαφορετικά - καθαρτικά, απελευθερωτικά και ηρωικά... όχι τόσο ανόητα."
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν οι λαοί -και κυρίως η εργατική τάξη- επιλέγουν να κλείνουν τα μάτια μπροστά στη βία του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που μια μορφή του είναι και ο φασισμός; Όταν επιλέγουν να πάρουν το μέρος της δικής τους αστικής τάξης και να πέσουν βορά στα κανόνια των αφεντικών; Όταν, αντίθετα, δεν αποφασίζουν να στρέψουν τα όπλα ενάντια σε αυτούς που τους εξουσιάζουν; Βία, πόλεμος, καταστροφές, πείνα, θάνατος... και κέρδη... κέρδη για τους λίγους... που λιποτακτούν χωρίς επιπτώσεις, που δεν πεινούν και δε σκοτώνονται...
