Ο Αρτέμης Μίσσιος είναι ένα γιάπης της δεκαετίας 1970-1980. Παρ' όλη την επιφανειακή σιγουριά του, η μισερή μνήμη του -αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος που έζησε παιδί- αρχίζει από ένα σημείο και πέρα να του παίζει άσχημα παιχνίδια. Για κάποιο διάστημα η μουσική καλύπτει το κενό, αλλά γρήγορα αποκαλύπτεται ότι η μετάθεση σε πράγματα ανώδυνα δεν οδηγεί στη συνειδητοποίηση. Όταν, μέσα από διάφορες σκληρές περιστάσεις της δουλειά του, η έλλειψη γίνεται ανυπόφορη, λαμβάνει χώρα μια αντίστροφη πορεία. Μια πορεία προς το παρελθόν, ένα είδος εξιλασμού και ίασης.
Αυτός ο αναστοχασμός, που διαπλέκει τις περιπέτειες της οικογένειάς του με τις ιστορικές του τόπου, τον φέρνει σε μια ιδιότυπη συνάντηση με τους προγόνους της αγαπημένης του γυναίκας Μαρίας, αλλά και του νέου συζύγου της και αντιζήλου του, Βλάση. Πρόκειται για μια "τυχαιότητα" που, ιδωμένη από απόσταση, δεν μοιάζει εντελώς τυχαία...
Η Λίλα Χαμπίπη σπούδασε νομικά στην Αθήνα και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και ως δικηγόρος. Το σενάριό της "Αντίστροφη μέτρηση" χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και γυρίστηκε ταινία το 1984 από τον Πάνο Παπακυριακόπουλο, ενώ το θεατρικό της μονόπρακτο "Μεγάλη Παρασκευή" ακούστηκε από το Β΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Συνεργάστηκε σε εκπομπές της ΕΡΤ και εξέδωσε δύο μυθιστορήματα και πέντε ποιητικές συλλογές. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Λιποθυμία στην Ακρόπολη" εκδόθηκε από τον "Εξάντα" το 1997. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
