Κόρακες μαύροι-στυγεροί
παιδί μου οι Ανθρώποι
είν’ η καρδιά τους μιαρή
στου σκότους το κατόπι
Στον ίσκιο παραστέκουνε
δίχως να βγάλουν άχνα
να πέσεις περιμένουνε
για να σου φαν’ τα σπλάχνα
Δες ακριβέ μου εκτενώς
με οφθαλμούς της ράχης
μη σε φοβίζει κεραυνός
το νου στσ’ Ανθρώπους να ’χεις!
Κι αν κάποιον δεις με μια πληγή
και να τη δέσεις σκύψει
ραψ’ την να μην αιμορραγεί
κι εντός σου μια θ’ ανοίξει...
O Γεώργος Ε. Αναστασάκης γεννήθηκε έναν βροχερό Μάρτη στη σκιά της αψίδας που σχηματίζει ο Ψηλορείτης με τα Λασιθιώτικα βουνά, το 1983. Η πρώτη γνωριμία με την ποίηση ήταν με τον Διονύσιο Σολωμό που άκουσε αποσπασματικά απο τον πατέρα του Μανώλη, ωστόσο το αριστούργημα "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντζου Κορνάρου ήταν αυτό που τον καθόρισε αποφασιστικά. Από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου έκανε απόπειρες προς την έμμετρη ποίηση και στο λύκειο, και αφού τα ποιήματα του Καρυωτάκη ήταν μόνιμη συντροφιά για εκείνον, έγραψε το πρώτο του ποίημα. Έπειτα επικεντρώθηκε στους ελάσσονες ποιητές και στη χαμηλόφωνη γενιά των συνοδοιπόρων του Καρυωτάκη καθώς και σε μεταφρασμένα έργα Γάλλων ποιητών. Είναι παντρεμένος με την Ιωάννα Οικονόμου και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
