Στον προκείμενο τόμο παρουσιάζονται σε φιλολογική έκδοση τα αποκαταστημένα κείμενα τριών θεατρικών μεταφράσεων του Έλληνα Ιατροφιλοσόφου Γεωργίου Σακελλαρίου (1767-1836), κείμενα τελείως άγνωστα για τους μη ειδικούς, που σώζονται είτε σε χειρόγραφη μορφή είτε σε ένα μοναδικό αντίτυπο τυπωμένης έκδοσης στη Βιέννη, το οποίο φυλάσσεται σε ιδιωτική βιβλιοθήκη στην Ελλάδα. Οι μεταφράσεις αυτές εμπλουτίζουν αποφασιστικά το δραματολόγιο του ελληνικού προεπαναστατικού θεάτρου και είναι αξιοσημείωτες από πολλές απόψεις, γλωσσική, φιλολογική, υφολογική, ιδεολογική, δραματουργική και θεατρολογική, αλλά και ως ντοκουμέντα και τεκμήρια της προσπάθειας των Ελλήνων προς τα τέλη του 18ου αιώνα να αποκτήσουν θέατρο, εκείνον τον πολιτισμικό θεσμό, πού τόσο είχε επαινεθεί από την Ευρώπη των Φώτων ως η ευγενέστερη ενασχόληση του ανθρώπου στην προσπάθειά του να οργανώσει, σε συλλογικό επίπεδο, μια καλύτερη κοινωνία και ταυτόχρονα να βελτιώσει, σε ατομικό επίπεδο, τον προσωπικό του χαρακτήρα. (...)
