Αυτό το βιβλίο, όταν είχε εκδοθεί το 1959, δεν έτυχε μεγάλης προσοχής, διότι εθεωρήθη ως μία κυβερνητική προπαγανδιστική "μπροσούρα" στα πλαίσια της αντικομμουνιστικής πολιτικής, της τότε κυβερνήσεως, δηλαδή της ΕΡΕ.
Έπρεπε να κυλήσουν πολλά χρόνια, να δούμε και να υποστούμε πολλά από την τακτική της Αριστεράς, για να αξιολογήσουμε διαφορετικά αυτήν την παλιά έκδοση. Πρόκειται για αποσπάσματα από συνεδριάσεις της Βουλής, όταν συζητούσαν το θέμα της υποθέσεως κατασκοπείας ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, που είχε προκαλέσει σάλο...
Για να κατανοήσουν όμως -κυρίως οι νεώτεροι- τα γεγονότα εκείνα, που δεν τα έζησαν, και άλλοι, οι οποίοι τα έζησαν, αλλά δεν τα θυμούνται (ή τα απόσιωπούν) πρέπει να περιγράψουμε όσα συνέβησαν τότε, και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, που τώρα φαίνεται πολύ μακρινή...
Το βιβλίο αυτό, "Οι φίλοι και οι εχθροί της Δημοκρατίας", θα μπορούσε σήμερα να έχει τον τίτλο: "Οι φίλοι και οι εχθροί του Έθνους". Διότι στις μέρες μας, δεν απειλείται το πολίτευμα -που έχει παραμορφωθεί- αλλά το Ελληνικό Έθνος.
Είναι ένα βιβλίο διδακτικό, διότι εκθέτει την προϊστορία των ηττημένων του 1946-1949, οι οποίοι επί των ημερών μας επήραν την "ρεβάνς", επειδή η μεγάλη εθνική παράταξις, βρέθηκε διασπασμένη και προδομένη.
Έτσι, εγίναμε η χλεύη των ηττημένων...
Ο Γεώργιος Α. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα (μικρασιατικής καταγωγής) και από πολύ νέος ασχολήθηκε με όλα τα είδη της δημοσιογραφίας σε διάφορες εφημερίδες. Από το 1965 ρεπόρτερ, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης, έγραψε παράλληλα ιστορικά αναγνώσματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες και άλλα κυκλοφόρησαν σε βιβλία. Επί σειρά ετών ο Γ. Α. Λεονταρίτης διετέλεσε αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), μέλος του Πνευματικού Ιδρύματος "Παναγιώτης Κανελλόπουλος" και έχει τιμηθεί με το βραβείο του Δημοσιογραφικού ιδρύματος Αθαν. Μπότση και από την Ένωση Σμυρναίων για τη συμβολή του στην έρευνα γύρω από τον Μικρασιατικό Ελληνισμό.
