Οιδίποδας, το πανανθρώπινο σύμβολο

Σ' αυτο το βιβλιο καταβληθηκε προσπαθεια διεισδυσης στο βαθυτερο νοημα του σχετικου με τον οιδιποδα μυθου, οπως αξιοποιειται δραματικα απο τον σοφοκλη, γιατι ειναι φανερο οτι απλη αποδοχη του εξωτερικου του ενδυματος θα συνιστουσε μια εντελως επιπολαιη θεωρηση και θα καθιστουσε πολυ αμφιβολη τη διδακτικη επιδραση αυτου του μυθου στο αναμφισβητητα υψηλης νοημοσυνης θεατρικο κοινο του κορυφαιου τραγικου, καθως ως αφετηρια εχει πρωτακουστο διπλο εγκλημα, οπως ειναι ο φονος του πατρος εκ μερους του ηρωα και ο γαμος του ιδιου με τη μητερα του.

Αντιθετα, αν θελησουμε να ιδουμε πισω απο το φονο, που ο οιδιποδας εν αγνοια του διεπραξε, την απαρνηση της πνευματικης ζωης και του πνευματος του αληθινου πατρος και δημιουργου σε ενα πρωιμο σταδιο της ανθρωπινης εξελιξης, που συνεπαγεται την πτωση στην υλικη οψη του κοσμου, το θηλυκο, μητρικο στοιχειο, αυτος ο μυθος αποκαλυπτει ενωπιον μας σε ολο του το μεγαλειο το δραμα του ανθρωπου, ο οποιος με αφετηρια ενα χαμηλο, σχεδον ζωωδες, σταδιο διατρεχει ολοκληρη την εξελικτικη πορεια του, εως οτου ως αλλος άσωτος υιος επιστρεψει γεματος σοφια στον αληθινο πατερα και πατερα ολων, το θεο.