[...] Μαζί με τους οικολόγους άρχισαν να ασχολούνται με τα περιβαλλοντικά προβλήματα και οι οικονομολόγοι καθώς και άλλοι κοινωνικοί επιστήμονες. Οι πρώτοι, χρησιμοποιώντας τον δικό τους ιδιάζοντα τρόπο ανάλυσης, έδειξαν ότι τα κίνητρα για την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συνήθως οικονομικά και η μελέτη τους καθώς και η προσπάθεια για την εξεύρεση αντικινήτρων για την προστασία του περιβάλλοντος είναι αρμοδιότητα των οικονομολόγων. Επίσης ότι η λήψη μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος συνεπάγεται τη χρησιμοποίηση παραγωγικών μέσων, τον περιορισμό της χρήσης ορισμένων πόρων ή την αποχή από ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες. Όλα αυτά αποτελούν οικονομικές ενέργειες και οι οικονομολόγοι είναι εκείνοι που είναι πιο αρμόδιοι για την αξιολόγηση της σκοπιμότητας και του εφικτού της λήψης τέτοιων μέτρων. Θα πρέπει να τονιστεί ότι εξέταση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και διατύπωση προτάσεων περιβαλλοντικής πολιτικής που δεν περιλαμβάνουν και οικονομική διάσταση θα οδηγούσαν σε αδικαιολόγητη σπατάλη παραγωγικών πόρων και θα κινδύνευαν επίσης να είναι ανεδαφικές.
Το ενδιαφέρον των οικονομολόγων για τα προβλήματα του περιβάλλοντος άρχισε προς τα τέλη της δεκαετίας του 1960 αλλά αυξήθηκε ραγδαία. Όταν το 1975 δημοσιεύθηκε το βιβλίο μου "Οικονομική της προστασίας του περιβάλλοντος" ο αριθμός των οικονομολόγων που τους είχε τραβήξει την προσοχή η ρύπανση του περιβάλλοντος ήταν ελάχιστος. Μαθήματα για τις οικονομικές πλευρές του περιβάλλοντος δεν διδάσκονταν ακόμη σε κανένα πανεπιστήμιο. Όλοι οι οικονομολόγοι που δημοσίευαν εργασίες για το περιβάλλον δεν είχαν αντίστοιχες σπουδές. Από τότε έχει γίνει τεράστια πρόοδος. Μαθήματα "Οικονομικής του Περιβάλλοντος" διδάσκονται σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα τόσο στο προπτυχιακό όσο και στο μεταπτυχιακό επίπεδο. Οικονομικά μέτρα (π.χ. φόροι, επιδοτήσεις κ.ά.) αποτελούν πλέον βασικό στοιχείο της αντιρρυπαντικής πολιτικής. Εκατοντάδες ειδικά σπουδασμένοι οικονομολόγοι-ερευνητές σε διάφορες χώρες ασχολούνται με την εξέταση των οικονομικών επιπτώσεων της ρύπανσης και το σχεδιασμό περιβαλλοντικής πολιτικής.
Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι κυριότερες οικονομικές πλευρές του περιβάλλοντος: οι λόγοι για τους οποίους χειροτέρευσε η ποιότητα του περιβάλλοντος, το γιατί η λειτουργία του οικονομικού συστήματος ενθάρρυνε την καταστροφή του, η λογική που πρέπει να χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του βαθμού περιορισμού της ρύπανσης, οι διάφορες οικονομικές πολιτικές και τα διάφορα μέτρα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να περιοριστεί η καταστροφή του περιβάλλοντος κ.ά. Επειδή το βιβλίο αυτό προορίζεται όχι μόνο για εκείνους που έχουν σπουδάσει οικονομικά αλλά και για εκείνους που έχουν λίγες οικονομικές γνώσεις ή και καθόλου γνώσεις, τα στοιχεία της οικονομικής θεωρίας που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της περιβαλλοντικής οικονομικής ανάλυσης που περιέχεται στο βιβλίο περιγράφονται σε ορισμένα κεφάλαια ή παραρτήματα. Επίσης, για να μπορεί να έχει ο αναγνώστης που δεν έχει σπουδάσει τις διάφορες φυσικές και χημικές πλευρές του περιβάλλοντος μια πιο ολοκληρωμένη αντίληψη του περιβαλλοντικού προβλήματος, στο βιβλίο περιλαμβάνονται και κεφάλαια και παραρτήματα αφιερωμένα στην περιγραφή του περιβάλλοντος, των διαφόρων ειδών ρύπανσης του, κ.ά. [...]
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Ο Γεώργιος Χριστ. Κώττης σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, στο London School of Economics (πτυχίο Master of Science), και στο Wayne State University (διδακτορικό δίπλωμα). Μετεκπαιδεύτηκε και στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο εξωτερικό χρηματοδότησαν το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, το ίδρυμα Fulbright και το Wayne State University. Είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει Αντιπρύτανης, Πρόεδρος και Αν. Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης των Επιχειρήσεων, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικών Επιστημών, μόνιμος εμπειρογνώμων της Παγκόσμιας Τράπεζας (Ουάσιγκτον), μόνιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου York (Τορόντο), Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Calgary (Calgary Καναδά), Λέκτορας του Wayne State University (Ντητρόιτ) και Επισκέπτης Καθηγητής Πανεπιστημίων της Δανίας, των ΗΠΑ, της Ινδίας και της Ρωσίας. Στην Ελλάδα υπήρξε σύμβουλος του υπουργείου Βιομηχανίας, Πρόεδρος της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου και του Ταμείου Πρόνοιας Ξενοδόχων, Πρόεδρος της Πυραμίς ΑΕ, Αντιπρόεδρος του Ταμείου Υπαλλήλων Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Πειραιώς, του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικής Έρευνας, του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, της ΑΕ Επενδύσεις Εργασίας, του Ιδρύματος Αποκαταστάσεως Ομογενών εξ Αλβανίας και άλλων φορέων (ορισμένων εξακολουθεί να είναι), εμπειρογνώμων μεγάλων οργανισμών, στέλεχος εταιρειών, πρόεδρος, αντιπρόεδρος ή μέλος επιτροπών και ομάδων εργασίας Υπουργείων, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή συνέδρια και σε αποστολές της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων φορέων σε χώρες της Ασίας, της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Έχει προσκληθεί και αναλάβει δράση ως εμπειρογνώμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα, την Κυβέρνηση της Alberta και διάφορους οργανισμούς. Επίσης, στα πλαίσια προγραμμάτων κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει συνεργαστεί σε θέματα για τη Ρωσία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Αλβανία κ.ά. Επιστημονικά έργα του έχουν δημοσιευθεί σε 13 χώρες: 22 βιβλία και περισσότερες από 45 επιστημονικές εργασίες. Είναι συγγραφέας πληθώρας άλλων άρθρων και έχει λάβει μέρος σε πολλές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις. Έχει επισκεφθεί 62 χώρες του πλανήτη· στις 6 από αυτές έχει ζήσει για διάστημα περίπου 17 ετών. Τα βιογραφικά στοιχεία του έχουν περιληφθεί σε περισσότερα από δέκα διεθνή βιογραφικά λεξικά προσωπικοτήτων. Το 1985 το Economics Institute των ΗΠΑ τον βράβευσε με το "Distinguished Alumnus Award" για τις "διακεκριμένες επαγγελματικές επιτεύξεις του και για τη συμβολή του στην παγκόσμια κατανόηση", ενώ έχει λάβει και άλλες υποτροφίες και χρηματικές χορηγίες και του έχουν απονεμηθεί τιμητικές διακρίσεις.
