Η εμβάθυνση στην έννοια της οικονομικής ελευθερίας, όπως αυτή συνάγεται, ως θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, προεχόντως από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, προϋποθέτει δύο τινά: Αφ’ ενός την επισήμανση ότι στηρίζεται στην αποδοχή του δόγματος της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, της αρχής της αξιοκρατίας αλλά και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του. Αφ’ ετέρου, όμως, κρίνεται σκόπιμο, αφού η ελευθερία αυτή ήταν ανέκαθεν και είναι το κύριο αντικείμενο της όποιας πολιτικής που ασκούν τα κράτη ανάλογα με το πρόγραμμα των κυβερνώντων, να παρατεθεί η νεωτερική εξέλιξη του οικονομικού φιλελευθερισμού στο πλαίσιο του οποίου αυτή ανεδύθη. Εξετάζεται, έτσι, ο κλασικός φιλελευθερισμός, ο "νέος φιλελευθερισμός", ο "νεοφιλελευθερισμός", η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά και το περιεχόμενο του λεγομένου "οικονομικού Συντάγματος".
Καθίσταται έτσι ευχερέστερη η προσέγγιση των επιμέρους ατομικών δικαιωμάτων που συνάγονται από τη γενικότερη έννοια της οικονομικής ελευθερίας. Είναι δε αυτά: η ελευθερία της εργασίας, η επαγγελματική ελευθερία, η ελευθερία του εμπορίου και της βιομηχανικής δραστηριότητας, η συμβατική ελευθερία, η επιχειρηματική ελευθερία, η ελευθερία του ανταγωνισμού, η προστασία του καταναλωτή, το δικαίωμα στη διαφήμιση και η ελευθερία του δημιουργείν. Για τις επιμέρους αυτές ελευθερίες αφιερώνονται πολυσέλιδες αναλύσεις, οι οποίες όμως συμπληρώνονται με τους κανόνες που αφορούν τους περιορισμούς των οικονομικών ελευθεριών, τους οποίους σταδιακά έχει διαμορφώσει κυρίως η νομολογία των δικαστηρίων. Για τα επιμέρους θέματα παρατίθεται εκτενέστατη βιβλιογραφία, ενώ το αναλυτικό "Ευρετήριο καθ’ ύλην" καθιστά λίαν ευχερή την ανεύρεση του εκάστοτε ζητήματος. Τόμος αναφοράς.
