Η κρίση του κοινωνικού κράτους δεν αποτελεί αυτοτελές πρόβλημα αλλά παράγωγο αποτέλεσμα των όρων και των συνθηκών αναπαραγωγής του οικονομικού συστήματος. Οι προβληματισμοί αυτοί θεμελιώνουν την αντίληψη ότι το κοινωνικό κράτος δεν αποτελεί ένα στατικό και ασύνδετο με το οικονομικό σύστημα κοινωνικό θεσμό που φυτοζωεί ως ένα ιστορικό μνημείο στο περιθώριο των γενικότερων κοινωνικο-οικονομικών αλλαγών, αποδεχόμενο παθητικά ή αντιδρώντας ουδέτερα σε όσα διαδραματίζονται στο κοινωνικό και οικονομικό του περιβάλλον. Το κοινωνικό κράτος είναι ένα ζωντανός κοινωνικός θεσμός που αντικειμενικά λειτουργεί, εξελίσσεται και διαμορφώνεται για να ανταποκριθεί στη δυναμική ικανοποίηση των αναγκών του πληθυσμού. Στον βαθμό, όμως, που οι όροι λειτουργίας και ανάπτυξής του υποτάσσονται στους όρους αναπαραγωγής του καθεστώτος συσσώρευσης, αλλοιώνονται οι εσωτερικές προϋποθέσεις αλλά και οι στρατηγικές του επιδιώξεις, με αποτέλεσμα να μεταλλάσσεται από κράτος πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας.
Ο Σάββας Ρομπόλης είναι καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, επιστημονικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και διδάκτορας οικονομικών επιστημών του ΙΧ Πανεπιστημίου των Παρισίων. Είναι συγγραφέας βιβλίων, άρθρων και εισηγήσεων σε συνέδρια καθώς και μέλος ομάδων εργασίας για την εκπόνηση ερευνών και μελετών σχετικών με ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
