Πρέπει η εκπαίδευση να παρέχεται δημοσίως; Ποια είναι η μακροχρόνια προοπτική των προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης; Πώς θα πρέπει να σχεδιάζονται τα φορολογικά συστήματα ώστε να είναι αποτελεσματικά και δίκαια; Οι Joseph E. Stiglitz και Jay K. Rosengard αξιοποιούν την πολύχρονη εμπειρία τους για να προσεγγίσουν, από τη σκοπιά των οικονομικών, τα βασικά αυτά ζητήματα του δημόσιου τομέα. Η πλήρως επικαιροποιημένη ύλη του βιβλίου ενσωματώνει τις τελευταίες εξελίξεις στο πεδίο, όπως τις αλλαγές στις πολιτικές δαπανών και στους φορολογικούς νόμους, αλλά και τις διανεμητικές συνέπειες των διαφόρων πολιτικών με αφορμή τον προβληματισμό για τη διευρυνόμενη ανισότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Αυτή η σύγχρονη προσέγγιση αντικατοπτρίζει την αναθεώρηση των προτεραιοτήτων, παρουσιάζοντας θέματα όπως η κατάλληλη ισορροπία μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι τρόποι με τους οποίους είναι εφικτό να λειτουργούν συμπληρωματικά, αλλά και πώς οι κυβερνήσεις μπορούν να πετύχουν αποτελεσματικά τους παραπάνω στόχους. Οι μελέτες περίπτωσης και οι αναφορές σε προγράμματα και πολιτικές από τον πραγματικό κόσμο συνδέουν τη θεωρία με την πρακτική εφαρμογή της.
Ο Joseph E.Stiglitz, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, γεννήθηκε το 1943 στις Η.Π.Α. Το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών. O Joseph E.Stiglitz είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Stanford. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Διεθνούς Τραπέζης (World Bank). Είναι παγκοσμίως γνωστός για τις απόψεις του, οι οποίες επικρίνουν σφοδρά την έως τώρα διαχείριση της παγκοσμιοποίησης, και στρέφονται εναντίον των υποστηρικτών της σχολής της πλήρους απελευθέρωσης της οικονομίας (τους οποίους αποκαλεί "φονταμενταλιστές της ελεύθερης αγοράς" και εναντίον διεθνών οργανισμών όπως το Δ.Ν.Τ., η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. Ήταν μέλος και πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Συμβούλων (Council of Economic Advisors) της κυβέρνησης Clinton και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Princeton για έντεκα χρόνια (1979-1988). Είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους οικονομολόγους διεθνώς, μέλος πολλών οργανώσεων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, και σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων, ανάμεσα στις οποίες και η ελληνική. Διορίσθηκε καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Yale το 1969, όταν ήταν μόλις 26 ετών.
