Ο ανά χείρας τόμος αποτελεί μία φιλόδοξη πρωτιά για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί εγκαινιάζει μία εκδοτική πρακτική, αυτή των συλλογικών τόμων σε ένα κοινό θέμα, που θέλουμε να ελπίζουμε πως θα βρει συνέχεια στον χώρο των κλασσικών σπουδών και της εκδοτικής παρουσίας τους στην Ελλάδα. Και δεύτερον, μάλλον δε σπουδαιότερο, γιατί προσφέρει στον αναγνώστη μία ενδιαφέρουσα γεύση των τάσεων και των κατευθύνσεων, στις οποίες εργάζονται σήμερα οι νεοέλληνες ελληνιστές που ασχολούνται με το αρχαίο δράμα. Έχουν επομένως συγκεντρωθεί εδώ οκτώ μελέτες σε θέματα που αφορούν κυρίως στην ερμηνεία του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη και του σατυρικού δράματος. Βεβαίως λάμπουν δια της απουσίας τους ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής. Βεβαίως λάμπουν επίσης δια της απουσίας τους πολλοί σημαντικοί νεοέλληνες μελετητές. Οι απουσίες αυτές εξηγούνται απλούστατα από το γεγονός ότι ο τόμος αυτός δεν αποτελεί ούτε "μανιφέστο" ούτε διακήρυξη. Αντίθετα μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο αναγνώστης θα βρει τους συγγραφείς των μελετών πιο συχνά να αποκλίνουν στις ερμηνείες τους, παρά να συγκλίνουν σε μία προγραμματική ερμηνευτική κατεύθυνση.
Δίδαξε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1990-1997) και, από το 1998, διδάσκει ως Αναπληρωτής Καθηγητής της εμηνείας και της θεωρίας του αρχαίου ελληνικού δράματος, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις του για το αρχαίο ελληνικό δράμα, κυρίως την τραγωδία, αναφέρονται στην χρήση της μυθολογικής παράδοσης και του ποιητικού λόγου, στις παραστάσεις, στην πολιτική και αισθητική θεωρία του κλασσικού θεάτρου.
