Το εξαιρετικά καλαίσθητο και πολυτελές αυτό λεύκωμα είναι μια ιστορική αναδρομή στους τέσσερις πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας και αποτελεί μνεία στον ρόλο τους ως πρόδρομοι των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα ζωντανεύουν με απαράμιλλη λεπτομέρεια μέσα από τις 288 σελίδες του.
Το μοναδικό φωτογραφικό υλικό των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων που επιμελήθηκε ο Γιάννης Δημότσης, δίνει μία διαφορετική και άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση στα ιστορικά και μυθολογικά κείμενα, τις βιογραφίες των επίλεκτων αθλητών, τη λεπτομερή περιγραφή των αθλημάτων, καθώς και τις σκέψεις μεγάλων φιλοσόφων για τον αθλητισμό. Τα ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία συγκεντρώθηκαν από τον ιστορικό Γιώργο Γιαννικόπουλο.
Οι πρώτες σελίδες της έκδοσης φιλοξενούν εισαγωγικό κείμενο της συγγραφέως Ελένης Λαδιά, που μεταξύ άλλων μοιράζεται με τον αναγνώστη τις σκέψεις της για την ιστορική αξία των πανελληνίων αγώνων. Στο κείμενό της που φέρει τον τίτλο "Η πράξη που έγινε ιδέα - Η ιδέα που έγινε πράξη", αναφέρει συγκεκριμένα: "... Οι Πανελλήνιοι αγώνες μπορούν να συμβολιστούν με ένα θαυμάσιο πολύφυλλο άνθος. Στα πέταλά του απαριθμούνται οι διάφορες αιτίες προέλευσής τους, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα τώρα χαίρεται την ωραιότητα και την ωφέλεια του θαυμάσιου αυτού άνθους".
Εικόνα και λόγος αποδίδουν με γλαφυρότητα έναν τρόπο σκέψης που μετατράπηκε σε φιλοσοφία ζωής, αποκαλύπτουν με μοναδικότητα το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες και υπογραμμίζουν την παγκόσμια και αδιαμφισβήτητα διαχρονική αξία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Η Ελένη Λαδιά γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα πιο γνωστά λογοτεχνικά της έργα είναι: "Χάλκινος ύπνος", "Αποσπασματική σχέση", "Η θητεία", "Τα άλση της Περσεφόνης", "Η Χάρις", "Οι ποταμίσοι έρωτες", "Τα ψυχομαντεία και ο υποχθόνιος κόσμος των Ελλήνων". Έχει τιμηθεί με το Β΄ Κρατικό βραβείο (1981) για τη συλλογή "Χάλκινος ύπνος" και με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την "Ωρογραφία" (1999) και με το Κρατικό βραβείο Διηγήματος (2007) για τη νουβέλα "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα σλοβένικα, τα γαλλικά και τα αγγλικά. Το μυθιστόρημά της "Χι ο Λεοντόμορφος" στα σέρβικα και "Η Χάρις" και "Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι" στα ρουμάνικα. Οι "Ομηρικοί ύμνοι" σε μτφ. Δ. Π. Παπαδίτσα - Ε. Λαδιά έχουν μεταφραστεί στα φιλανδικά. Άρθρα και μελετήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της χώρας.
