Το νεαρό κορίτσι που βιώνει έναν συμβολικό ακρωτηριασμό, μια επίδοξη μητέρα που δεν ήξερε να παίξει με τις κούκλες της, μια μεσόκοπη που χάνει σταδιακά την όραση της γιατί κάποτε αρνήθηκε να δει.
Πρόσωπα και ρόλοι που τα όρια τους μπλέκονται δημιουργώντας κατοπτρικές αντανακλάσεις. Εφιαλτικοί λαβύρινθοι σχέσεων που μέσα τους οι ήρωες ανακαλύπτουν το ασύμπτωτο της ηλικιακής με την ουσιαστική ενηλικίωση.
Ο φόνος δεν είναι πάντοτε πραγματικός.
Πόσο ανθεκτικά είναι τα υλικά των παραμυθιών; Ποιος ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και ποιος μας λέει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν; Τι μπορεί να συμβεί αν δούμε τα πράγματα αλλιώς;
Οι πέντε ενότητες των δεκαοκτώ διηγημάτων του βιβλίου λειτουργούν σπονδυλωτά, θέτουν ερωτήματα, καταγράφουν παθολογίες και συμπτώματα και οδηγούν σταδιακά στην ανατροπή που θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως κάθαρση.
Η Ηρώ Νικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Έχει δημοσιεύσει ποιητικές συλλογές: "Ο μύθος του οδοιπόρου" (Αθήνα, 1986), "Χειμερινοί μορφασμοί" (Αθήνα, 1993), "Ανέμου" (Πλανόδιον, 1999), ένα πεζογράφημα, "Σαν σε καθρέφτη" (Μεταίχμιο, 2003), και τη συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (Νεφέλη, 2007). Ποιήματα και πεζά της έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά "Νέα Εστία", "Πλανόδιον", "Εμβόλιμον", "Ελίτροχος", "Ευθύνη", "Παρέμβαση", "Οδός Πανός", "Δυτικές Ινδίες", "Ύλαντρον", "Οροπέδιο", κ.ά., και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά και τουρκικά. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και της Εταιρείας Συγγραφέων.
