Αν ήθελε κανείς να βρή και να απαριθμήσει ένα-ένα τα στοιχεία των ικανοτήτων, που διέθετε ο ποιητής της "Οδύσσειας" και της "Ιλιάδος", για να συνθέση αυτό το κορυφαίο και αξεπέραστο στους αιώνες πνευματικό δημιούργημα, θα κατέληγε στο γενικό συμπέρασμα: Τα είχε όλα! Ήταν ο εκλεκτός των θεών· τον επέλεξαν, για να χαρίσουν στους ανθρώπους αυτό το αριστούργημα.
Μέσα λοιπόν στα "όλα" του Ομήρου ξεχωρίζει η ικανότητά του να περνά το πραγματικό γεγονός από την δυνατή φαντασία του και ύστερα να το παρουσιάζη κατάφορτο από στολίδια: προσωποποιήσεις, αλληγορίες, παρομοιώσεις... Με τον λογοχρωστήρα του "ζωγραφίζει" εικόνες μοναδικής παραστατικότητας και ενάργειας. Και σαν άριστος γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και τών χαρακτήρων των ανθρώπων, διοχετεύει στους στίχους του "φορτία" συναισθημάτων μέσα από έναν υπέροχο συνδυασμό λέξεων, δημιουργώντας "πεδία", με όλους τους βαθμούς εντάσεως, της λύπης, της χαράς, της απελπισίας, της απαντοχής, τήης αγανακτήσεως, της αγάπης... Μύθος και πραγματικότητα, ένας κόσμος ονειρικός σε μια πανδαισία χρωμάτων και συναισθημάτων!
Θα μπορούσε λοιπόν άραγε κανείς, να συμπυκνώση αυτόν τον εξαίσιο κόσμο, χωρίς να τον συνθλίψη, χωρίς να τον κακοποίηση, επιλέγοντας αυτούσιους διαλόγους και διηγήσεις του έπους και αιχμαλωτίζοντας στο χαρτί ως εικόνες τα "έπεα πτερόεντα" των κυρίων περιγραφών του ποιητού, με σκοπό να δύναται ο καθένας να τον απολαύση σύντομα, αλλά ζωντανά και οπωσδήποτε μέσα σε στενώτατα πλαίσια πιστότητας και αύθεντικότητας;
Αυτή ακριβώς είναι εδώ η προσπάθειά μας!
Η Έφη Πολυγιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πύλο, την ιστορική πόλι της Μεσσηνίας και σπούδασε στην Αθήνα Πληροφορική. Τό εξαιρετικό ενδιαφέρον της για την Αρχαιολογία και ιδιαιτέρως για την προϊστορική Αρχαιολογία γρήγορα την οδήγησε στον συναρπαστικό κόσμο της έρευνας. Συστηματική ερευνήτρια πλέον συγκεντρώνει στοιχεία, κάνει συγκριτικές μελέτες, παρακολουθεί τα ειδικά μαθήματα της Αρχαιολογικής Εταιρείας για την Γραμμική γραφή Β και το 1996 εκδίδει το βιβλίο της "Ο δίσκος της Φαιστού μιλάει ελληνικά", με την πρωτότυπη εργασία της περί των προαλφαβητικών γραφών στην Ελλάδα. Εκεί αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι η φωνητική αξία του κάθε συλλαβογράμματος της Γραμμικής γραφής Β και της Κυπριακής συλλαβικής είναι η ακροφωνία (πρώτη συλλαβή ελληνικής λέξεως, που είχε το προγονικό του ιερογλυφικό σύμβολο στα Κρητικά ιερογλυφικά συστήματα γραφής με αναπόφευκτο πλέον το συμπέρασμα ότι τα Κρητικά ιερογλυφικά είναι ελληνική γραφή. Επίσης δε αποδεικνύει και την καταγωγή του ελληνικού Αλφαβήτου από τις Γραμμικές γραφές. Η εργασία αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση και παρουσιάστηκε από τη συγγραφέα σε δύο σχετικά διεθνή Συνέδρια, όπου έτυχε πολύ ευνοϊκής αποδοχής. Το βιβλίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία, πραγματοποιώντας πολλαπλές εκδόσεις. Εν συνεχεία η Έφη Παλυγιαννάκη, αφού διδάχθηκε τον Όμηρο από το πρωτότυπο στα μαθήματα της Ελληνικής Αγωγής γράφει τα κείμενα στην εικονογραφημένη έκδοση των επών (εκδ. Γεωργιάδη) με ακριβή μετάφραση των Ομηρικών στίχων, ένα πρωτότυπο έργο αξιώσεων. Είναι ιδρυτικό μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και μέλος και άλλων ομίλων, όπως της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς και της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (Ε.Μ.Α.Ε.Μ.).
