Το μυθιστόρημα "Ομορφιά και θλίψη" είναι το τελευταίο μεγάλο έργο του Καουαμπάτα και κατέχει από πολλές απόψεις θέση κατακλείδας της σπουδαίας καριέρας του νομπελίστα συγγραφέα. Είναι η ιστορία ενός μεσήλικα συγγραφέα, του Όκι, που μετά από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα πηγαίνει στο Κιότο για να ξαναβρεί τον μεγάλο του έρωτα, την Οτόκο, που έχει γίνει στο μεταξύ γνωστή ζωγράφος. Εκεί θα γνωρίσει και το τρίτο πρόσωπο του έργου, την Κέικο, μαθήτρια της Οτόκο και κατά κάποιον τρόπο ιδανικό συμπλήρωμά της. Μαζί οι δύο γυναίκες δίνουν το πορτρέτο της ιδανικής γυναίκας που όμως εμπεριέχει δαιμονικά στοιχεία, ένα διπλό πορτρέτο που είναι το μέσο για να εκφράσει ο Καουαμπάτα την πραγματική του "λατρεία για τη γυναίκα". Το θέμα της "Ομορφιάς και της Θλίψης", πάντοτε παρόν στο έργο του Καουαμπάτα, εδώ γίνεται τίτλος του ίδιου του μυθιστορήματος, ενός μυθιστορήματος που αποτελεί μια αριστουργηματική σπουδή πάνω στα θέματα του πληγωμένου έρωτα και της ζήλιας, της δαιμονικής ανθρώπινης φύσης και του θανάτου.
Ο Γιασουνάρι Καβαμπάτα γεννήθηκε κοντά στην Οσάκα το 1899. Σπούδασε ιαπωνική και αγγλική λογοτεχνία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Το 1955, ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του, κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον ιαπωνικό λογοτεχνικό χώρο με το βιβλίο "Χορεύτρια του Ίζου". Τα μυθιστορήματα που τον έκαναν γνωστό στο διεθνές προσκήνιο είναι "Η χώρα του χιονιού" (1956) και το "Χιλιάδες γερανοί" (1959). Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στα γραπτά του συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη μυθιστορηματική φόρμα και εκείνη της ποίησης χαϊκού. Εκτός από συγγραφέας υπήρξε και κριτικός λογοτεχνίας και ανέδειξε συγγραφείς όπως Γιούκιο Μπισίμα. Αυτοκτόνησε στις 16 Απριλίου του 1972.
Μη Διαθέσιμο
