Ο Ομπλόμοφ -ο ήρωας του έργου- ενσαρκώνει μ' ένα θαυμαστό τρόπο τον παλιό τύπο του ρώσου γαιοχτήμονα: είναι νωθρός, απαθής, ανίκανος ν' αναλάβει κάθε πρωτοβουλία, αντιδράει παθητικά στα εξωτερικά γεγονάτα· σκύβει, όπως και η ψυχή του μουζίκου, κάτω άπα το βάρος σκοτεινής "ανατολίτικης" μοίρας. Σέ κάποια στιγμή μια γενναία και ευαίσθητη γυναίκα, η Όλγα, κουνάει λίγο το βραδυκίνητο αυτό όγκο· αλλά γρήγορα ο Ομπλόμοφ θα ξαναπέσει στη μοιραία του ακινησία. Ο μεγάλος ρώσος κριτικός Μπιελίνσκη γράφει πως ο Γκοντσαρόφ κατόρθωσε στο μυθιστόρημα αυτό ν' απεικονίσει άρτια έναν εθνικό τύπο.
Ο Ivan Aleksandrovitch Gontcharov (1812-1891) ήταν ένα από τα μέλη του κύκλου των μεγάλων Ρώσων συγγραφέων που, στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Sovremmenik με προεξάρχοντα τον Nekrasov και συμπεριλαμβανόμενους τους Turgenev, Dostoyevsky, Tolstoy, Byelinsky και Herzen.
Εκτός από το συγγραφικό του έργο υπήρξε ανώτερος Δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Οικονομικών και έλαβε μέρος στον περίπλου της γης σαν γραμματέας του Ναυάρχου Ποντιάντιν. Τα μυθιστορήματά του έκαναν μεγάλη εντύπωση στην κοινωνία της εποχής του.
