Ο Νίκος Κούνδουρος αυτοβιογραφείται. Άλλοτε σε πρώτο ενικό κι άλλοτε αποστασιοποιημένος σαν παρατηρητής ανατρέχει σε μνήμες εξήντα χρόνων και εξιστορεί με κινηματογραφικό μοντάζ το παραμύθι της ζωής του.
"Η μνήμη, χαλαρή, κάνει τα πάντα να σμίγουν
σε μια γιορτή, απρόσιτη στους άλλους,
στημένη μόνο για μένα.
Αφήνω μια εικόνα και πιάνω μιαν άλλη
που θα την αφήσω κι αυτή στη μέση,
σαν τα ριζίτικα τραγούδια της Κρήτης
που οι τραγουδιστάδες δε λένε ποτέ
τον τελευταίο στίχο,
γιατί κάθε τέλος σέρνει μαζί του θλίψη.
Τις αγάπες, τους έρωτες, τα πείσματα,
τις προδοσίες, τους φίλους, τους φόβους.
Και τέλος το θάνατο.
Το θάνατο των άλλων και το θάνατο το δικό σου."
Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης το 1926. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Οι δύο πρώτες του ταινίες "Μαγική πόλη" (1954), και "Ο δράκος" τον καθιέρωσαν με το πέρασμα του χρόνου ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες. Έχει σκηνοθετήσει 11 ταινίες που έχουν όλες συμμετάσχει και βραβευτεί σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ (Φεστιβάλ Βενετίας, Βερολίνου κ.λπ.). Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών. Το 1998 εξέδωσε τον τόμο "Stop Carre" με μακέτες, σχέδια, stills και φωτογραφίες από τα πρόσωπα, τα σκηνικά και τα κοστούμια των ταινιών του. Το 2009 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, από τις εκδόσεις "Ίκαρος", με τίτλο "Ονειρεύτηκα πως πέθανα".
