Το βιβλίο αυτό με τον γενικό τίτλο "Ονείρου ανάβαση" πιο μικρών και πιο μεγάλων πεζογραφημάτων μου, χωρίζονται σε δύο μέρη που αναλύω πιο κάτω, αλλά και σε δύο μεγάλες ενότητες: Προηγείται η νουβέλα "Υπάρχει ακόμα ελπίδα" και ακολουθεί το "Ονείρου ανάβαση" που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο.
Και στα μεγαλύτερα πεζά του β΄ μέρους και στα μικρότερα σίγουρα προβάλλει μια στάση μεταφοράς της διδαχής που προέκυψε επάνω μου από τις δοκιμασίες μιας ζωής!
Και όσο πιο ακραίες για την αντοχή μου υπήρξαν ορισμένες για μένα, τόσο με δυνάμωσαν αφού επέζησα έτσι ώστε πολλές φορές να έχω την εντύπωση πως καταλύεται μέσα μου η έννοια του χρόνου.
Γι' αυτό ό αναγνώστης μου θα βρεί συχνά να επαναλαμβάνεται αυτό που αναφέρω ως "νιάτα ψυχής"!
Προσπάθησα λοιπόν περισσότερο να μεταφέρω και μ' αυτόν τον τρόπο να προσφέρω όσα θεώρησα χρήσιμες ομολογίες συμπερασμάτων μου ζωής -χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους γραφής τους. - Δηλαδή πάνω απ' όλα υπερίσχυε ως διάθεση να τα δωρίσω ως κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όποιον τα διαβάσει. [...]
(αντί προλόγου)
Γεννήθηκε στην Αθήνα λίγα χρόνια πριν απ' τη γερμανική κατοχή, τρίτο παιδί της οικογένειας του ακαδημαϊκού Βάσου Κριμπά και της Αριστέας Καλοκαιρινού - Ησυχάκη. Σπούδασε στη Γενεύη χημεία και ειδικεύτηκε στη βιοχημεία. Μετά από δύο χρόνια δουλειάς στο Βιοχημικό Εργαστήριο του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου κι άλλα δεκαπέντε σαν Πανεπιστημιακή βοηθός, συνταξιοδοτείται κι εγκαταλείπει οριστικά τη χημεία. Από το 1971 δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά και χάρις στην ενθάρρυνση του άντρα της, Πέτρου Παπαδάτου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εκδίδει 15 ποιητικά βιβλία και 19 βιβλία πεζού λόγου (μυθιστορίες, πεζογραφήματα, διηγήματα, ιστορήματα, νουβέλες, προσωπικές αφηγήσεις, κ.ά.). Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ανθολογίες και περιοδικά. Έλαβε μέρος στο 6ο Διεθνές Κρητολογικό συνέδριο 1986 στα Χανιά, με ανακοίνωση ανέκδοτου ιστορικού υλικού. Επίσης, έχει μεταφραστικό έργο.
