Τότες μαδάμε πως αν δεν υπερασπιστούμε τ' αμπέλι θα μας κλέψουν τον καρπό, αν δεν προστατέψουμε τη γνώση θα μας γεμίσουν σκύβαλα, αν δεν αποκρούσουμε τον εισβολέα, όχι μονάχα στα δικά μας δικαιώματα μα και στου διπλανού κι εκείνου που λείπει και τ' αλλουνού που πάσχει, τότε πάει το υψόμετρο, πάει τ' αμπέλι....
Αντάμα όμως όχι χώρια, αλλιώτικα δε μπορούμε μόνοι μας, σίγουρα δε μπορούμε....
Παροιμία σεμνή και αισιόδοξη.
"Καλώστηνε τη συμφορά που 'φτασε μοναχή της
Δεν ήρθε με τη μάνα της ούτε την αδερφή της"
Ο Αντώνης Κακαράς γεννήθηκε στη Γραβιά Φωκίδας το 1945. Αποφοίτησε της ΣΝΔ ως σημαιοφόρος μηχανικός το 1966. Το 1972 καταδικάζεται σε φυλάκιση από το στρατιωτικό καθεστώς, εγκλείεται για δέκα πέντε μήνες σε φυλακές και αποτάσσεται. Αποκαθίσταται με τη μεταπολίτευση στην ενεργό υπηρεσία, σταδιοδρομεί και αποστρατεύεται το 1990 ως αρχιπλοίαρχος. Μέχρι το 1999 εργάζεται σε ναυτιλιακή εταιρία και έκτοτε διδάσκει ως επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Παράλληλα δραστηριοποιείται στην Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (Κ.Ε.Θ.Α.). Το 1993 εκδίδεται σε βιβλίο η εργασία του "Το πολεμικό ναυτικό στη δικτατορία 1967-1974", εκδόσεις "Γνώση", Αθήνα. Το 2004 γίνεται δεκτός στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ως Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Νεώτερης Ιστορίας με τη διατριβή "Οι επαγγελματίες στρατιωτικοί υπό αυταρχικά καθεστώτα". Είναι έγγαμος από το 1974 και πατέρας δύο τέκνων. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
