Η εν λόγω έκδοση της Ορέστειας δεν είναι φιλολογική: ούτε το αρχαίο κείμενο περιλαμβάνεται σ' αυτήν ούτε σχόλια περιέχει. Πρόκειται για την δημοσιοποίηση μιας μετάφρασης που, ακολουθώντας με αμείωτη πιστότητα το πρωτότυπο κείμενο, στο οποίο αυτός που την ανέλαβε επανήλθε επανειλημμένως και διεξοδικώς (1994-2004), είχε εξαρχής ως μοναδικό της στόχο την κατά το δυνατόν εντελέστερη κατάκτηση και απόδοση του νοήματος με το μέσον που είναι και εκείνο του ίδιου του αισχυλικού έργου: την ποίηση· και επειδή η Ορέστεια είναι πρωτίστως θεατρικό έργο, η επιδίωξη απέβλεπε επίσης στο να είναι και η μετάφραση πρωτίστως θεατρική. Ποίηση και θέατρο, λοιπόν, σε ένα ακατάτμητο όλον, προκειμένου το πανάρχαιο αυτό έργο (γραμμένο και παιγμένο πριν από 2.463 χρόνια) να αναφέρεται και να ακούγεται, αλλά και να διαβάζεται σήμερα, όπως του αξίζει: μεταφερμένο ακριβώς με την, όσο γίνεται, μεγαλύτερη πληρότητα του περιεχομένου του και της μορφής του στον θεατή και τον αναγνώστη των αρχών του 21ου αιώνα.
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες").
Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
Μη Διαθέσιμο
