Πρόκειται για μια πολύ διαφορετική ποιητική σύνθεση: επικαιρικοί, έμμετροι στίχοι, πικροί και παιγνιώδεις, οι οποίοι, σε τροχαϊκούς, ίαμβους και ανάπαιστους, ζωντανεύουν για τον αναγνώστη μια πολυδιάστατη τοιχογραφία της εποχής μας.
Ο Γιάννης Κονδυλόπουλος, συνεχίζοντας την παράδοση της κοινωνικής σατιρικής ποίησης του Σουρή -την οποία υπηρέτησαν συχνά ήσσονες αλλά και μεγάλοι (Βάρναλης, Παλαμάς κ.ά.) ποιητές, για να διεκτραγωδήσουν / στηλιτεύσουν, σαρκάζοντας, τα πάθη και τη μοίρα της φυλής-, ταυτίζει εδώ τον Έλληνα με τον πολυμήχανο και πολύπαθο Οδυσσέα: εκκινώντας από γεγονότα ή συμπεριφορές στην Ελλάδα της μεταπολιτευτικής κρίσης, περιγράφει ομηρικές/διαχρονικές περιπέτειες και μας οδηγεί σε μια ανάδρομη ιστορική διαδρομή.
"Η ηρωική εποχή επιφύλαξε στον Οδυσσέα της, εκτός από πολυετή βάσανα, και το νόστιμον ήμαρ" λέει ο Γιάννης Κονδυλόπουλος στον πρόλογο. Και αναρωτιέται: "Τι επιφυλάσσει, άραγε, στους ήρωές της η δική μας εποχή, όπου όλα μοιάζουν είδωλα αντεστραμμένα μέσα σε έναν παραμορφωτικό καθρέφτη;".
