ΟΡΟΣΗΜΟ
Μαγιάτικος κάμπος, πράσινος.
Οι παπαρούνες κόκκινες.
Οι μαργαρίτες άσπρες.
Θυμαριασμένα τα βουνά
πεύκα και κυπαρίσσια.
Γέλια, τραγούδια και πουλιά
με ήλιους και φεγγάρια.
Πού πήγαν τώρα όλ’ αυτά;
Πώς γίναν όλα ίσια;
Πέτρες, τσιμέντα, σίδερα,
μολυβιασμένα πρωινά
χωρίς βουνίσια μυρωδιά;
Πού πήγε ο παράδεισος;
Πού πήγανε τ’ αηδόνια;
Πού πήγαν οι αγγελικές φωνές;
Τα τρυφερά τα χρόνια;
Όπως μας το ’λεγες ΕΣΥ.
Αυτή ’ναι η αλήθεια!
Λιόλουστη μέρα η ζωή,
γλυκοχαράζει το πρωί
και σβήνει με τη νύχτα!
Η Ιωάννα Γαλάνη γεννήθηκε στη Δράμα το 1952. Μαθήτρια ακόμα του Δημοτικού ήρθε στην Αθήνα. Μαζί με το Λύκειο, τελείωσε και τη σχολή Θεάτρου "Θεοδοσιάδη". Αφού "έκλεισε" τον κύκλο του θεάτρου, του τραγουδιού και του κινηματογράφου, το 1992 ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και την αγιογραφία, όπως άλλωστε έκανε πάντα παράλληλα με την ποίηση.
Τα πρώτα μαθήματα της αγιογραφίας τα πήρε από τον Πέτρο Κορωνάκη στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσε επί δύο χρόνια και όπου έφερε στη ζωή τον γιο της.
Επέστρεψε στην Αθήνα και θήτευσε για τέσσερα χρόνια κοντά στον Ηλία Λιαούρη (ο μεγάλος της δάσκαλος). Η ζωγραφική και αργότερα η αγιογραφία ήταν η απαραίτητη έκφραση της ιδιοσυγκρασίας της.
Το 1994 πήρε τον πρώτο της έπαινο στην Πανελλήνια Έκθεση του "Παρνασσού", ενώ το 2007 το 1ο Βραβείο.
Για δέκα περίπου χρόνια ταξίδεψε στο εξωτερικό. Έζησε στο Λονδίνο, στην Αμερική (Νιού Τζέρσεϊ) και στη Γερμανία (Νυρεμβέργη).
Τα Μ.Μ.Ε. ασχολήθηκαν μαζί της με εξώφυλλα και κριτικές, πολύ κολακευτικά, στην Ελλάδα όπως και στο εξωτερικό, μιλώντας για την ταλαντούχα Ελληνίδα που κέρδισε τον θαυμασμό των Αμερικανών και των Γερμανών.
Ό,τι δεν μπορούσε να εκφράσει με λόγια το έκανε με τα έργα της. Έκανε μεγάλη στάση στην ποίηση διότι η προφορική της έκφραση δεν ταίριαζε στις '"σύγχρονες τάσεις" της παρακμής.
