Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αφήγηση, στην πραγματικότητα κρατάει μόνο μια στιγμή...
Με αυτή τη φράση ξεκινάει η αναδρομή του Βασίλη στο παρελθόν, με την αλμύρα της θάλασσας να δροσίζει το πρόσωπό του και τον αέρα να παρασέρνει μακριά τις σκέψεις του.
"Μην κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σ' άφησε να φύγεις", του είχαν πει κάποτε. Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να θυμηθεί: το μυστικό που σημάδεψε τη ζωή του, το ταξίδι με το τρένο, τη γέννηση ενός παιδιού, μια προδοσία, το Λονδίνο, έναν καταραμένο έρωτα...
Έχει μόνο μια στιγμή. Θα προλάβει;
"Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σ' αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και σ' τα γκρεμίζει όλα. Γι' αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να αποκαλυφθεί. Έτσι όπως θα αποκαλυπτόταν και το μυστικό της οικογένειάς μου".
Ο Στέφανος Λίβος γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Ζάκυνθο, ζει στην Αγγλία, και μάλλον θα πεθάνει στην ψάθα. Έχοντας σπουδάσει ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και με ένα μεταπτυχιακό στην πλάτη του, κατέληξε πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, αφού δεν έχει καταφέρει να στεριώσει σε τίποτα απ’ ό,τι έχει καταπιαστεί. Το 2003 έλαβε έναν έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, για το διήγημα "Στιγμές", το οποίο συμπεριέλαβε στην πρώτη του εκδοτική απόπειρα, τη συλλογή διηγημάτων "Κλεφτές Ματιές". Το "Όσα χωράει μια στιγμή" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα, ενώ παράλληλα, με την ιστορία "Τράπουλα σημαδεμένη", συμμετέχει στη συλλογική έκδοση "Δήγμα Γραφής: μια ντουζίνα και τρία διηγήματα..." και "12/12/12: Οκτώ ιστορίες για μια πλατεία". Το "Όσα χωράει μια στιγμή" αλλά και το συλλογικό "Δήγμα Γραφής" είναι υποψήφιο για τα βραβεία διαδικτύου e-awards, στην κατηγορία "Συγγραφικό έργο".
