Η Βενετία είναι γυναίκα· δεν είναι πόλη. Μια θεατρίνα που ξεκίνησε πριν από χρόνια το ταξίδι της στο καμιόνι ενός μπουλουκιού. Τώρα ζει μακριά απ' τους θεατές, αλλά στο μπαλκονάκι της έχει μια χελιδονοφωλιά και στο λουτρό της φιλοξενεί έναν τραυματισμένο σκαντζόχοιρο. Πιστεύει ότι τα πολύχρωμα φώτα έχουν θεραπευτική ισχύ, όπως οι ασπιρίνες. Κάποτε, λένε, κούμπωσε το παλτό της βιαστικά, σα να φοβήθηκε πως θα έκλειναν ερμητικά οι κουμπότρυπες και δε θα μπορούσε πλέον να σκεπάσει τόση γύμνια. Ήταν τότε που αγαπούσε τον Φελίτς, που είχε πατέρα Ελβετό και μητέρα απ' τη Σάμο. Αυτός της είχε πει ότι μια φορά κι έναν καιρό τα αστέρια ήταν τόσο κοντά στη γη, που τα γλείφανε οι αγελάδες των Άλπεων. Τα χρόνια πέρασαν όμως κι έφτασε μια παράξενη νύχτα. Η νύχτα που η Βενετία αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει σε μια διαφορετική παράσταση, χτυπώντας η ίδια το κουδούνι της έναρξης. Βγήκε λοιπόν στη σκηνή, σήκωσε το ακουστικό και τηλεφώνησε. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Ξένος γινόταν ο τυχερός ακροατής της ιστορίας της. Πιο τυχερός κι από εκείνη που την έζησε ή από εκείνους που ευτύχησαν να τη διαβάσουν...
Ο Μάνος Τσιλιμίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως ηθοποιός στο ελεύθερο θέατρο, στις δύο κρατικές σκηνές και στην τηλεόραση, μέχρι το 1990. Διήγημά του πρωτοδημοσιεύτηκε το 1981 στο λογοτεχνικό περιοδικό "Το Δέντρο". Κείμενα και διηγήματά του υπάρχουν επίσης στα περιοδικά "Η Λέξη" και "Οδός Πανός".
Έχει δημοσιεύσει πάνω από τετρακόσιες συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες, μέσα από τις σελίδες των περιοδικών "Περιοδικό", "Σινεμά", "Εικόνες", "Αν" και "01".
Έγραψε τηλεοπτικά σενάρια, μετέφρασε έργα για το "Θέατρο της Δευτέρας" της ΕΡΤ και διασκεύασε μυθιστορήματα για παιδιά που μεταδόθηκαν από την κρατική ραδιοφωνία.
Στίχους του έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες.
Δουλεύει ως παραγωγός εκπομπών στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.
