Καθώς ο Τζακ Χάμιλτον ανέβαινε ψηλότερα μέσα στην στρατόσφαιρα, μπορούσε να δει την υπέροχη σφαίρα της Γης να σκορπίζεται από κάτω του. Και παράλληλα να στέκεται εκεί.
Γύρω απ' αυτήν, σε μια τροχιά, αιωρούνταν μια λεπτή μάζα από πυρακτωμένα σωματίδια -Ο Ήλιος. Ήταν το αρχαίο Γεωκεντρικό διάστημα που επαληθευόταν. Ένα διάστημα με τη Γη στο νεκρό κέντρο και όλα τ' άλλα ουράνια σώματα υποταγμένα σ' αυτήν.
Καθώς σηκώθηκε ακόμα ψηλότερα, ανακάλυψε ότι κοίταζε μέσα σε μια γιγαντιαία λίμνη, μια λίμνη αρκετά μεγάλη για να κρατάει τη Γη χωρίς να υπάρχει ούτε μια ρυτίδωση στην επιφάνειά της. Και ξαφνικά με έκπληξη ο Τζακ κατάλαβε ότι δεν ήταν λίμνη - κοίταζε μέσα σ' ένα κολοσσιαίο μάτι - Ένα μάτι στον ουρανό.
Είχε παγιδευτεί στον προσωπικό κόσμο κάποιου άλλου. Κάποιου που δεν φαινόταν και πολύ λογικός. Έναν κόσμο καθαρά θρησκευτικό, κυβερνώμενο από ένα σκληρό αντίγραφο θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Έναν κόσμο στον οποίο οι αμαρτωλοί είναι άθλιοι και οι δίκαιοι αδιάλακτοι και αφόρητοι.
