Ξέρω πως είναι πολύ πιο εύκολο να γράψεις για μια φανταστική ιστορία. Το να αφηγηθείς για πρόσωπα αληθινά και για γεγονότα που όντως συνέβησαν, μοιάζει να ανταγωνίζεσαι την ίδια τη ζωή. Είναι αντίξοο, ίσως και ακατόρθωτο μια κι είναι αδιαπέραστη στο κουκούτσι της η ζωή. Ακόμα κι η δική μας.
Σήμερα είναι Ιούλιος, καφτός Ιούλιος, ένα ξασπρισμένο απ' την πυρά της Αθήνας μεσημέρι, και εγώ πρέπει να γράψω για κάποιον που υπήρξε και έζησε. Που ήταν ο πιστότερος φίλος της εφηβείας μου, ο αχώριστος συμμαθητής μου. Και που όταν τον περασμένο χειμώνα άκουσα πως πέθανε, είχε πια και το όνομά του παραλλάξει. Τον είπαν με το άλλο επώνυμο. Τον είπαν, Πολατώφ.
Η Μάρω Βαμβουνάκη είναι πεζογράφος. Γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρονών ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο όπου εργάσθηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα.
