Η μελέτη "Όψεις του τραγικού" (από τον Πλάτωνα ως τον Ρακίνα) παρουσιάζει κριτικά τις περιπέτειες της έννοιας του τραγικού από την ελληνική αρχαιότητα έως τον 17ο αιώνα, εξετάζοντας τόσο θεωρητικά κείμενα όσο και τραγωδίες, λαμβάνοντας ωστόσο υπόψη της και το εκάστοτε κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου η έννοια του τραγικού διαμορφώθηκε. Το ενδιαφέρον της είναι ιστορικό, φιλολογικό και αφορά κυρίως τις σημασιολογικές μεταβολές του τραγικού και τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις του μέσα στον χρόνο, τοποθετώντας τες και μελετώντας τες μέσα σε ένα πλέγμα εννοιών που τις καθόρισαν, όπως είναι η μίμηση και οι έννοιες που εξαρτώνται από αυτήν. Έτσι η μελέτη, ενώ αφηγείται την ιστορία της έννοιας του τραγικού, καταγράφει ταυτόχρονα την πορεία από τη μίμηση του πρέποντος, καταδεικνύοντας παράλληλα τις "ρωγμές" εκείνες στην έννοια της μίμησης που επέτρεψαν τη γέννηση του ιδιοφυούς υποκειμένου, νομιμοποίησαν τη φαντασία και οδήγησαν έτσι την τραγωδία, στο τέλος του 17ου αιώνα, σε μια κρίση που διήρκεσε πολύ.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2001 ολοκλήρωσε το διδακτορικό της με θέμα "Φραντς Κάφκα: Ιωσηφίνα, η τραγουδίστρια ή ο λαός των ποντικών", από το 2000 έως το 2005 ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Essen-Duisburg στο τμήμα Γενικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας, ενώ από το 2005 είναι λέκτορας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων μελέτες για τον Franz Kafka, θέματα λογοτεχνικής θεωρίας και την προβληματική του σώματος στον διαφωτισμό και τον μοντερνισμό. Από το 2010 είναι υπότροφος της Humboldt-Stiftung στο Πανεπιστήμιο της Konstanz, Γερμανία.
