Σκάρτο φύλλο, σκάρτη τράπουλα και σκάρτο το τραπέζι όπου παίζουμε.
Ποιος πρωτομπήκε στον κύκλο και ποιος τον έκλεισε.
Κάψτε τους άσους, κρεμάλα στον βασιλιά.
Εμπρός μικρά μου τραπουλόχαρτα,
εγέρθητε.
Η εποχή της μπλόφας τελείωσε.
Δεμένη στο πατάρι της ενοχής μου,
κοιτάζω ανυπόμονα το ρολόι να δω πότε θα βραδιάσει.
Μόνο τότε μπορώ να τριγυρνάω ελεύθερη.
Ξεχτένιστη και ατημέλητη, σαν την τρελή του χωριού,
αλλά ελεύθερη.
Μακριά από φιλήδονους βρικόλακες και κατασταλτικούς παράγοντες.
Δεν είμαι εγώ αυτή στο πατάρι.
Εσύ είσαι που με κλείδωσες εκεί.
