«Χάθηκε», είπανε στη μάνα του.
«Όχι», είπε εκείνη με λαχτάρα,
«δεν χάνονται ανέμελα παιδιά.
Αυτά είναι καιρών αλλοτινών,
παππούδων είναι ιστορίες ξεχασμένες.
Τώρα δεν σαβανώνονται παιδιά
κι ούτε τα φτάνουν οι αδέσποτες οι σφαίρες.
Είναι αλώβητα τα νιάτα».
«Χάθηκε», είπαν στη μάνα του.
«Όχι», είπε εκείνη με θυμό.
«Ναι», απάντησαν μασώντας
την πιο σκληρή τους λέξη, το «κουράγιο».
«Γύρισε πάλι ο τροχός,
εκείνος των παππούδων μας και τρίζει,
αλέθει νιάτα κι όλο μπρος
σ’ αλάνες τριγυρίζει.
Κερνάει πάλι θάνατο σαν τότε».
«Όχι», είπε η μάνα του,
«δεν είναι δικός μου ο εχθρός».
«Χάθηκε», επιμένουνε αυτοί.
«Όχι», θυμώνει η μάνα, «ΟΧΙ».
Η Έλενα Χουσνή γεννήθηκε και μεγάλωση στην Πέλλα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Έθνος" και "Έθνος της Κυριακής", ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου, ενώ σήμερα εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Σάμου. Διηγήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικά έργα, ενώ το βιβλίο της "Άλικο σαν το ...Αίμα" έλαβε το Α΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2012). Από την ΠΕΛ εξ άλλου έχει βραβευθεί με το Α΄ Βραβείο Θεατρικού έργου (2009) και με το Γ΄ Βραβείο Μυθιστορήματος (2009). Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία σε πολλούς πανελλήνιους διαγωνισμούς.
