Ο όρος παγκοσμιοποίηση είναι, στις μέρες μας, ένας από τους πιο πολυσυζητημένους. Για ορισμένους, σημαίνει αυτό που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, αν θέλουμε να ευτυχήσουμε. Για κάποιους άλλους, η "παγκοσμιοποίηση" είναι η αιτία της δυστυχίας μας. Ωστόσο, για όλους, η "παγκοσμιοποίηση" είναι η αναπόφευκτη μοίρα αυτού του κόσμου, μια μη αναστρέψιμη διαδικασία. Το βιβλίo αυτό επιχειρεί να δείξει ότι οι αθέατες πλευρές του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης είναι περισσότερες από τις ορατές. Ξετυλίγοντας τις κοινωνικές ρίζες και τις κοινωνικές συνέπειες της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης, θα επιχειρήσουμε να ξεδιαλύνουμε ένα μέρος της ομίχλης που περιβάλλει τον όρο ο οποίος φιλοδοξεί να φωτίσει τη σύγχρονη ανθρώπινη κατάσταση.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν γεννήθηκε στο Πόζναν της Πολωνίας το 1925. Σε ηλικία 18 ετών κατετάγη στον Ελεύθερο Πολωνικό Στρατό και πολέμησε ενάντια στη ναζιστική κατοχή. Παρέμεινε στο στρατό και μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά τελικά αποστρατεύτηκε εξαιτίας της αντισημιτικής εκκαθάρισης. Ο Μπάουμαν ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες και το 1954 έγινε λέκτορας στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Ζει από το 1968 στην Αγγλία. Από το 1972 μέχρι το 1990 διετέλεσε καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λιντς. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια του Λιντς και της Βαρσοβίας. Η σκέψη του Μπάουμαν έχει δεχτεί επιρροές από σημαντικούς διανοούμενους του 19ου αιώνα, όπως τον Καρλ Μαρξ και τον Μαξ Βέμπερ, αλλά και του 20ού αιώνα, όπως τον Τεοντόρ Αντόρνο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Εμανουέλ Λεβινάς. Ο Μπάουμαν πιστεύει ότι η κοινωνιολογία είναι υπόθεση ηθική: "Το να σκεφτόμαστε κοινωνιολογικά σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, κατανοούμε τις ελπίδες τους και τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους". Έχει τιμηθεί με τα βραβεία European Amalfi Prize for Sociology & Social Sciences (1990) και Adorno (1998).
