Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία... Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από "μαθήματα γονέων" σε "παθήματα γονέων" δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους - ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες "προσωπικές καταθέσεις" για την κατανόηση των "παθών" και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία (1981), Φιλοσοφία (1987) και Ψυχολογία (2001), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή (1996). Από το 1991-1996, ως μεταπτυχιακός υπότροφος του ΙΚΥ και υποψήφιος διδάκτωρ στον τομέα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, παρακολούθησε σεμινάρια (συμβουλευτικής, στατιστικής και διαφυλικών σχέσεων), συμμετείχε στην ομάδα που οργάνωσε το Συμβουλευτικό Κέντρο Φοιτητών, που λειτουργεί από το 1991 στον τομέα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε, τέσσερα χρόνια, το φροντιστηριακό μάθημα "Ψυχολογία της Επικοινωνίας". Η επαφή του με το χώρο της ψυχοθεραπείας αρχίζει από το 1982 (έως το 1989) ως μέλος σε ομάδα αυτογνωσίας, ψυχοδυναμικής κατεύθυνσης, του Κέντρου Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ταυτόχρονα ως εκπαιδευόμενος (1982-1984) στο πρόγραμμα "Συμβουλευτική και Ποιμαντική Ψυχολογία" στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού Αθηνών που οργάνωσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Παράλληλα, στο ίδιο πλαίσιο (1989-1993), και υπό ατομική εποπτεία, απέκτησε αρκετή εμπειρία ως ατομικός θεραπευτής και συντονιστής θεραπευτικής ομάδας. Στη συνέχεια, 1986-1987 και 1992-1993, συμμετείχε ως εκπαιδευόμενος σε σεμινάρια εισαγωγής στην ψυχοθεραπεία, στο Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο και στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής
