Τούτο το βιβλίο είναι ένα σημαντικό ντοκουμέντο για τις ναζιστικές θηριωδίες, εκτελέσεις και βαρβαρότητες που διέπραξε στην περιοχή της Κατερίνης και στο χωριό Τρίλοφος, ένας ιερωμένος, ο ευαγγελικός ιερέας Benjamin G. Locher, υπαξιωματικός της γερμανικής Μυστικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (GFP) και διοικητής της Γκεστάπο Κατερίνης το 1943-1944 επικεφαλής ναζιστικών ορδών και ελλήνων ταγματασφαλιτών συνεργατών τους.
Το απόσπασμα του κειμένου που ακολουθεί, από ένορκη εξέταση του τότε διοικητή Χωροφυλακής Κατερίνης, δίνει μια ζοφερή εικόνα της τότε πραγματικότητας:
... "Τα μέσα του μηνός Νοεμβρίου '43 ετοποθετήθην εις την Διοίκησιν Χωροφυλακής Κατερίνης ως Διοικητής αυτής. Εκεί συνήντησα τον ανωτέρω Λόχερ, ο οποίος ήτο Διοικητής Γκεστάπο Κατερίνης, εις τον οποίον επαρουσιάσθην άμα τη αφίξει μου κατόπιν διαταγής του...
" Έχω προσωπικήν αντίληψην των βασανιστηρίων και των φόνων, διότι την επομένην μεμονωμένης ή ομαδικής εκτελέσεως πολιτών ανευρίσκαμε τα πτώματα ακρωτηριασμένα με αποκομμένα τα ώτα, την ρίνα, και τριχοτομημένα δια μαχαίρας τα δάχτυλα των χεριών, εις τρόπον ώστε ο όνυξ να ομοιάζει με τοιούτον όρνιθος. Συγκεκριμένως, μετά από κάθε εκτέλεση διέδιδον οι εκτελεσταί εις την ταβέρναν ότι τον εκτελεσθέντα τον έκαναν όρνιθα...
"Είναι ο κύριος υπεύθυνος των εκτελέσεων αίτινες εγένοντο εις την περιφέρειαν Κατερίνης και Γουμενίτσης, καθώς και του βιασμού πολλών γυναικών και κοριτσιών της Κατερίνης καίτοι εις τον πολιτικόν του βίου είχε το επάγγελμα του πάστορος. Άλλο δεν έχω να προσθέσω και γράμματα γνωρίζω".
(Θεσσαλονίκη τη 9η Ιουνίου 1945)
Ο Ευθύμιος Χαλκίδης γεννήθηκε στον Τρίλοφο της Πιερίας στις 20 του Ιούνη 1943 από γονείς γεωργούς. Τέλειωσε το Δημοτικό και ρίχτηκε παιδί στη βιοπάλη. Το σπιτικό του δοκιμάστηκε άγρια από την εγχώρια αντίδραση στον αγώνα της για επιβολή, με αποτέλεσμα να στερηθεί τον πατέρα του για δεκάξι ολόκληρα χρόνια. Αυτή η κατάσταση σφυρηλάτησε καθοριστικά και αμετάκλητα το χαρακτήρα του, στην αναζήτηση της αλήθειας και του δικαίου. Πολύ νωρίς εντάχθηκε στη νεολαία Λαμπράκη κι από τότε δεν έπαψε στιγμή ν' αγωνίζεται για τον άνθρωπο. Στα 1966 μετανάστευσε στη Δυτ. Γερμανία για δέκα χρόνια. Έμαθε τρεις ξένες γλώσσες και έγραψε τέσσερα έργα. Στον προσανατολισμό του για τη λογοτεχνία έπαιξε πρωταρχικό ρόλο η λιγόχρονη γνωριμία του με τον πατέρα του, από τον οποίο αντλούσε πρωτόγνωρες γνώσεις. Στα 1974, κλείνοντας το φέρετρό του, έγραψε τους "Στοχασμούς", οδοιπορικό για τους εξόριστους. Το 2008 εκπλήρωσε το μεγάλο όνειρό του... Εκτύπωσε το μυθιστόρημα "Μαρία Ντολόρες", ως συμβολή στην ιστορική λογοτεχνία της μεταναστευτικής περιόδου. Ασυμβίβαστος με τη μισανθρωπία, τη μικρότητα, την αγνωμοσύνη, τη μικροπρέπεια, τη θρησκοληψία και την κάθε μορφή δεσποτικής αμετροέπειας. Έδωσε άπειρες μάχες σε όλα τα μέτωπα για τον εξανθρωπισμό του μαζανθρώπου. Τις έχασε όλες και, όπως ο ίδιος εξακολουθεί να πρεσβεύει, δε θ' αργήσει η Νίκη.
