Με αφορμή ένα επιστημονικό συμπόσιο θα βρεθούν στην Χαλκιδική κάποιοι ανήσυχοι διανοούμενοι και με την ευκαιρία αυτή θα κάνουν με καΐκι τον περίπλου του Αγίου Όρους, που κάποτε το στόλιζαν αρχαίοι ναοί και όπου τώρα χτυπάει η καρδιά της ευσεβούς Ορθοδοξίας. Αγναντεύοντας κανείς το παραδείσιο τοπίο, την αστραφτερή θάλασσα και τον υπέροχο ουρανό, βλέποντας τους αγαθούς χωριάτες, πιστεύει ότι αντικρίζει τον επίγειο παράδεισο. Όμως πίσω από την αστραφτερή εικόνα της θείας Φύσης, κρύβεται κάτι βαθιά νοσηρό και σάπιο...
Διεφθαρμένοι πολιτικοί, ανίκανοι στρατιωτικοί, δικαστές επίορκοι με ανατριχιαστικά βίτσια, σκοτεινοί καλόγεροι και μια ορδή παράσιτων απ' την τάξη του λαού έχουν πλέξει έναν πυκνό κι αδιαπέραστο ιστό που τυλίγει τον αλλοτινό παράδεισο της Γνώσης και του Πνεύματος...
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αποκαλύπτει με κομψότητα και χιούμορ την υποδόρια σήψη μιας πολιτισμικά εξανδραποδισμένης κοινωνίας.
Ο Μιχάλης Θ. Ξυλάκης μετά από πολύχρονη παραμονή στην απρόσωπη Εσπερία, επέστρεψε οικεία βουλήσει στην γενέθλια χώρα. Πορεύεται στα νεοελληνικά χαλάσματα πιθανολογώντας ότι μάλλον πρόκειται να ξεπηδήσει Φως απ' τις ρωγμές στο καταπέτασμα που πλακώνει γύρω στις δυο χιλιάδες χρόνια την Ελλάδα. Σ' αυτόν τον παρδαλό ευτελισμένο και όχι ονειρικό εφιάλτη (μας;) έχει συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη τη σύντροφο του Άνκε.
Ο Μιχάλης Ξυλάκης είναι γιατρός και πατέρας τεσσάρων παιδιών.
