"Ένα παραμύθι για παιδιά και μαζί ένα διήγημα για τους μεγάλους. Μια πλαστική διαμαρτύρηση για ένα περίσσιο κοινωνικό κακό. Μια σάτιρα και μια φάρσα. Ένα βιβλίο και μια πράξη (...), ένα ηθικό ποτό προσφερμένο σε καλότεχνο ποτήρι. Πατριωτικό μάθημα σε ζωγραφιές".
Κωστής Παλαμάς
Το "Παραμύθι χωρίς όνομα" κατάφερε να ξεπεράσει το χρόνο, καθώς η συγγραφέας του με απαράμιλλη ευαισθησία πέτυχε να ζωγραφίσει την εικόνα μιας παραπαίουσας κοινωνίας που ανορθώνεται και ευημερεί χάρη στη συσπείρωση και την κοινή δουλειά. Την οργάνωσή της θα αναλάβει με ακλόνητη πίστη στο στόχο του το χαρισματικό "Βασιλόπουλο" που θα δώσει πνοή στα οράματα του λαού του.
Ο μυθικός κόσμος του παραμυθιού ενσαρκώνει την αναζήτηση αξιών, όπως της γενναιότητας, της προσφοράς και της θυσίας.
