Μια φορά κι έναν καιρό υπήρξαμε παιδιά. Που ονειρευόμασταν με τα μάτια ανοιχτά, που μετρούσαμε τα άστρα τις νύχτες, που ψάχναμε να βρούμε νεράιδες και ξωτικά στις γλάστρες της αυλής. Φτιάχναμε πυργάκια στην άμμο τα καλοκαίρια, καραβάκια χάρτινα για μακρινά ταξίδια, γυρνούσαμε μ'έναν χρωματιστό ανεμόμυλο τον κόσμο όλο.
Πιστεύαμε στο Φως, στην Αγάπη, στον Άνθρωπο.
Κι ύστερα; Ύστερα μεγαλώσαμε και γίναμε πήλινα εκμαγεία. Που κρατούσαμε ερμητικά φυλακισμένα εντός την αλλοτινή μας παιδικότητα. Και ψάχναμε δικαιολογίες και αφορμές για να βγούμε ξανά στο δρόμο. Να παίξουμε κρυφτό και να κυνηγήσουμε πεταλούδες.
Καμιά φορά -άμα ήμασταν τυχεροί ή ερωτευμένοι- τα καταφέρναμε. Άλλοτε όχι. Συχνότερα όχι. Και συνήθως ζούσαμε, ζούμε λυπημένοι και γκρινιάρηδες. Γιατί; Γιατί άραγε;
Μήπως γιατί ξεχάσαμε μεγαλώνοντας τον ορισμό της μαγείας;
Μήπως γιατί δεν διαβάζουμε παραμύθια πια; Μήπως γιατί πάψαμε να πιστεύουμε στα θαύματα;
Ελάτε, επαναλάβετε μετά από μένα. Ίσως έτσι αρχίσετε να θυμάστε:
"Μαγεία είναι...μαγεία είναι...να!... μαγεία είναι να φτιάχνεις αστεράκια από χώμα, να τα κολλάς με μέλι στον ουρανό κι αυτά να λάμπουν πιότερο κι απ'τα αληθινά άστρα. Έτσι δεν είναι;"
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν...
Η Μαρία Στρίγκου γεννήθηκε στη Λέσβο. Φεύγοντας από εκεί πήρε μαζί της μια ελιά, δυο τόπια ουρανό, τη θέα της Ανατολής και μια θάλασσα. Σήμερα προσπαθεί να συνταιριάσει τα ενθυμήματα της ιδιαίτερης πατρίδας της με τη ζωή στην Αθήνα. Εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Νοσοκομείο "Άγιος Σάββας", αγαπώντας τους ανθρώπους και τους πόνους τους. Σπούδασε Νοσηλευτική και Συμβουλευτική. Συνεχίζει έως σήμερα να σπουδάζει τη ζωή και τις ανατροπές της.
Το 1999 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη το πρώτο της βιβλίο, με τίτλο: "Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων".
Το 2003 συνεργάζεται στιχουργικά με τον συνθέτη Μ. Νικολούδη στο CD του Γ. Χαρούλη, με τίτλο "Γύρω μου κι εντός".
Το 2004 κυκλοφορεί από την Εμπειρία Εκδοτική το δεύτερό της βιβλίο, με τίτλο: "Η κλέφτρα των καλοκαιριών". Στην ποίηση εμφανίζεται με το βιβλίο << Ν' ακούσω τη λέξη που λείπει>> από την Άνεμος Εκδοτική το 2012.
Είναι αρχισυντάκτρια στην εφημερίδα <<Γ(κ)αζία>> του Συλλόγου Εργαζομένων του νοσοκομείου που εργάζεται.
Κι αφού πιστεύει πως μένουμε πάντα παιδιά (ευτυχώς) αποφάσισε να παίξει με τα Παίγνια των Λόγων ή αλλιώς "Λόγων Παίγνια" ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που δοκιμάζει τις αντοχές των Λόγων και των ανθρώπων που τους δημιουργούν σε πτήσεις υψηλών νεφών.
Στον ελεύθερό της χρόνο (;) αποπειράται να ζωγραφίσει, να ονειρευτεί, να μαγειρέψει και γενικώς να επιβιώσει απλά!
