Παρατηρήσεις από ένα λόφο

Μέσα από τις καταγραφές ενός προσωπικού ημερολογίου το οποίο χρονικά αγγίζει τον μισό αιώνα, ο συγγραφέας του αναζητά τις παιδικές ποιότητες εκείνες που κάποτε έδιναν στον Κόσμο νόημα, μέχρι να υποστούν επίθεση από το περιβάλλον, να διαστρεβλωθούν και να συρρικνωθούν, αποστερώντας έτσι τη ζωή από τους ψυχοσυναισθηματικούς Χυμούς της, τη Δημιουργικότητα, την ικανότητα Επικοινωνίας με τον συνάνθρωπο και τον έμψυχο και άψυχο Κόσμο και, τελικά, τη γνήσια επαφή με τον εσώτερο Εαυτό. Η ανάμνηση της Χρυσής Εποχής, τότε που ο Δημιουργικός Αυθορμητισμός διαπότιζε όλες τις σχέσεις του, είναι πιθανό να κάνουν τον άνθρωπο να επιθυμήσει, ως νέος Οδυσσέας ή Άσωτος Υιός, να πάρει τον Δρόμο της Επιστροφής, στερούμενος, βέβαια, πλέον την παιδική αφέλεια και αθωότητα, αλλά έχοντας τώρα στη φαρέτρα του τα βέλη της Επίγνωσης και της Αυτογνωσίας. Ακόμη και όταν αμφισβητεί τη γνησιότητα, ή και αυτή την υπόσταση της ίδιας του της Ελευθερίας, διαισθάνεται πως, τουλάχιστον, μπορεί να διαλέξει να πιστέψει ότι κινείται λίγο ή πολύ αυτοκαθοριζόμενος και να στείλει ένα γνήσιο μήνυμα συναγωνιστικότητας σε όσους συνανθρώπους του περί πλανώνται "εκεί έξω" και, ίσως, βρίσκονται -πιθανότατα ανεπίγνωστα- συντονισμένοι ήδη με το δικό του μήκος κύματος, ελπίζοντας -και αυτός όπως και εκείνοι- στην δημιουργία μιας νέας Κοινωνίας Προσώπων...