Υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του εικοστού αιώνα. Σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, μαχητικός διανοούμενος αλλά και αντισυμβατικός άνθρωπος (ο γάμος του με τη Μέριλιν Μονρόε ακόμα απασχολεί τα μίντια), ο Άρθουρ Μίλερ έγραψε και λίγα αλλά εξαιρετικά διηγήματα. Η συλλογή αυτή, που εκδόθηκε μετά θάνατον, περιλαμβάνει τα έξι τελευταία διηγήματα που ο ίδιος δεν πρόλαβε να εκδώσει και θεωρούνται η αρτιότερη συνεισφορά του στον πεζό λόγο. Από το "Μπουλντόγκ" (που αναφέρεται στα σεξουαλικά σκιρτήματα ενός έφηβου) ως το "Αποστακτήριο Τερεβινθίνης" (στο οποίο αναρωτιέται για την επιρροή της πολιτικής στη ζωή μας) ο Μίλερ στήνει όπως πάντα χαρακτήρες ζωντανούς, με αίμα και σάρκα, αποδεικνύοντας ότι η ικανότητα που επέδειξε στα θεατρικά του αριστουργήματα εύκολα μεταφέρονται από το σανίδι στον περιορισμένο χώρο ενός διηγήματος.
O Άρθουρ Μίλλερ (Οκτώβριος 1915 - Φεβρουάριος 2005), θεωρείται από τους μεγαλύτερους δραματουργούς του εικοστού αιώνα. Πολέμιος του μακαρθισμού στις ΗΠΑ και συγγραφέας με προοδευτικές απόψεις, γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση με τα έργα του: "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" (1947), "Ο θάνατος του εμποράκου" (1949), "Οι μάγισσες του Σάλεμ" (1953), "Ψηλά απ’ τη γέφυρα" (1955), "Μετά την πτώση" (1964), "Επεισόδιο στο Βισύ" (1966), "Το ταβάνι του αρχιεπισκόπου" (1972), "Ο τελευταίος Γιάνκη" (1993), "Το σπασμένο γυαλί" (1994). Το 2001 εκδόθηκε η συλλογή δοκιμίων "Echoes Down the Corridor; Collected Essays 1944-2000", που αναδεικνύουν τη σημασία και την επίδραση που άσκησε, εκτός από θεατρικός συγγραφέας, ως διανοούμενος και πολιτιστικός σχολιαστής.
